زیارت : مجموعه مقالات هم اندیشی 1 و 2 صفحه 162

بررسی زیارت در ایران بعد از اسلام‌

مردم ایران بعد از این‌که به دین اسلام گرویدند، بلافاصله برخی از احکامی را پذیرفتند که برای سردمداران روزگار مناسب نبود. از جمله بسیاری از مردم ایران در شمال کشور بعد از قیل و قال اندکی که زیدیان کردند و با حضور سادات امامی مذهب اولین پایه‌های حکومت مستقل را در گیل و دیلم و تا دارالمرز چالوس گستراندند. در این حکومت که به مدت چند قرن توسط سادات کیاییان که همگی از فرزندان امام موسی کاظم علیه السلام بودند فرهنگ تشیع به آسانی جا گرفت و محل رفت و آمد دانشمندان بزرگ علوی شد. به گونه‌ای که ری از بزرگ‌ترین خاستگاه‌های اجتماعی علوی گردید. بنابراین فرهنگ شیعی از گیل و دیلم و از مرکز فرهنگی‌شان یعنی شهر ری به اقصا نقاط ایران صادر می‌شد.

از طرف دیگر مردم ایران به تدریج اسلام را پذیرفتند، آنها در افکارشان، حتی زمانی که اکثریت مردم ایران مذهب تسنن را پذیرفته بودند، باز هم دوستدار خاندان نبوت بودند. بسیاری از دانشمندان با وجود این‌که اهل سنت بودند در عقایدشان نسبت به فقه جعفری و نسبت به ارادت قلبی به ائمه در جهان معروف شدند. این به مذاق حکومت عباسی بغداد خوش نبود. بنابراین ایران عزیز همیشه درگیر حوادث خونین بود و ایرانیان هم به هیچ وجه اهل باج دادن به خلفای عباسی نبودند. به همین دلیل ترکان اهل سنت همواره مورد قبول دستگاه عباسی قرار می‌گرفتند، حتی اگر آدم‌کُش شیادی چون محمود غزنوی باشد که افتخارش بریدن بیش از حد سرهای علویان و یا به قول خودش رافضیان است.

ایرانیان به لطف خداوند و علی رغم میل باطنی خلیفه عباسی میزبان میهمان عزیزی بزرگوار و نور چشم رسول خدا صلی الله علیه و آله و امیر المؤمنین علیه السلام و فاطمه زهرا علیها السلام شدند. و او امام هشتم شیعیان عالم، حضرت امام رضا علیه السلام است. مصادف با حضور امام رضا علیه السلام در ایران و به علت تنگنای زندگی در مدینه و مکه و بصره و بغداد، شیعیان و