زیارت : مجموعه مقالات هم اندیشی 1 و 2 صفحه 441

معنوی و روحانی مشاهده کرد؛ در جامعه اسلامی تشیع، ادعیه‌های زیارتی ائمه اطهار علیهم السلام یک نوع سرود جمعی و معنوی است که با آن امام مورد نظر و انسان کامل می‌توان ارتباط معنوی بر قرار کرد. تمام افرادی که در آن مکان حضور مستقیم یا غیر مستقیم دارند با خلوص نیت با معبود خود از طریق امام رئوف شان ارتباط برقرار می‌کنند؛ این ارتباط با خواندن زیارتنامه و ادعیه‌های مخصوص آن مکان و زمان مقدس شکل می‌گیرد. در ایام حج، با توجه به زمان و مکان مقدس، این احساس جمعی و تعلق خاطر، که در جهت انسجام و وحدت روحیه دین‌باوری است به وجود می‌آورد.

از دیگر ابعاد ارتباطی بین مفهوم زیارت با گروه اجتماعی در تقویت دین باوری و پرورش اخلاقی، خصوصیات ظاهری است. به عنوان مثال در هنگام زیارت خانه خداوند، لباس احرام بر تن تمام زیارت‌کنندگان نشانه انسجام و وحدت است.

همچنین در کتب اسلامی و احادیث شیعی آمده است، که زایران با لباس آراسته و شکیل به زیارت اماکن مقدس حضور یابند.

از دیگر مقوله‌های ارتباط زیارت با گروه اجتماعی، وجود تبلیغات مختلف در شهرها و روستاهای کشورمان است، که در زمان‌های خاص، عموم شهروندان را برای حضور معنوی و انسجام بخش در مراسم‌های زیارتی دعوت می‌کنند، این دعوت در واقع نوعی تقویت دین پروری و سازمان یافتگی در جهت ارتباط با معبود و گرامی‌داشت مقام شامخ ائمه علیهم السلام است.

ارتباط زیارت با گروه نخستین‌

گروه نخستین اصطلاحی است که چارلز هورتن کولی در جامعه‌شناسی به کار برده است. «گروه‌های نخستین برای توصیف گروه‌هایی نظیر خانواده، همسایگی، آشنایان، دوستان، و ... به‌کار برده شده است. به اعتقاد کولی احساساتی نظیر وفاداری، صمیمیت، و پیوستگی با دیگران در این گروه‌ها آموخته می‌شود. صفات مشترک