- پیشگفتار 1
- آداب الحرمین 2
- آداب زیارت 2
- آستانبوسی 3
- آستان 3
- احرام 4
- استطاعت 5
- اذن دخول 5
- التماس دعا 6
- اعتاب مقدّسه 6
- امامزاده 7
- امام الحرمین 7
- امامباره 7
- اوقات زیارتی 8
- اوقاف 9
- باب 9
- ایوان 9
- بالای سر و پایین پا 10
- بست نشینی 11
- بست 11
- بانی 11
- بُقعه 12
- بینالحرمین 13
- بیت 13
- بقیع 13
- پابوسی 14
- تبرّک 15
- تُربت 15
- پنجره فولاد 15
- تَشرُّف 16
- تلّ زینبیّه 17
- توسّل 17
- تولیت 18
- جمکران 19
- جنّة البقیع 19
- جارالله 19
- چاووش خوانی 20
- حائر 20
- حجّ و عمره 21
- حاجّ، حاجی 21
- حَرَم 22
- حرمین شریفین 23
- حرمُ الله 23
- حرم الرّسول 23
- حملهدار 24
- خادم افتخاری 24
- خادم الحرمین 25
- خانه خدا 25
- خطبه خوانی 26
- خُدّام 26
- دخیل 27
- خیمهگاه 27
- دار 27
- رَواق 28
- درگاه 28
- روضه منوّره 29
- زائر 29
- زُوّار 30
- زَوّار 30
- زائر سرا 30
- زیارت اربعین 31
- زُوّارکَش 31
- زیارت 31
- زیارت از دور 32
- زیارت اموات 33
- زیارت امینالله 33
- زیارت جامعه کبیره 34
- زیارت پیاده 34
- زیارت خاصّه، زیارت مخصوص 35
- زیارت خائفانه 35
- زیارتْ قبول 36
- زیارت عاشورا 36
- زیارت رجبیّه 36
- زیارت کربلا 37
- زیارتگاه 37
- زیارت مُطلقه 37
- زیارت مأثور 37
- زیارت واجب و مستحبّ 38
- زیارت ناحیه مقدّسه 38
- زیارت نیابی 38
- زیارتنامه 38
- زیارت وداع 39
- زینبیّه 39
- زیارت وارث 39
- سقّاخانه 40
- ستون 40
- سَدَنه 40
- سامرّا 40
- شفاخانه 41
- سلام 41
- شام 41
- شمع گردانی 41
- عتبات عالیات 42
- صحن 42
- ضریح 42
- طلبیدن 42
- عهد 43
- غسل زیارت 43
- غبار روبی 43
- عَتَبهبوسی 43
- فرّاش 44
- قبله 44
- قافله 44
- قصد اقامت 45
- کاروان 45
- قُبّه 45
- کاظمین 45
- کرامات 46
- کِشیک 46
- کفشداری 46
- کعبه 46
- کربلا 46
- مُجاوِر 47
- گلدسته 47
- کلیددار 47
- گنبد 47
- مَزور 48
- مدینه منوّره 48
- مزار 48
- مرقد 48
- مزار شهدا 48
- مُشبّک 49
- مسجدالحرام 49
- مشاهد مشرّفه 49
- مَشهد 49
- مَقام 50
- مقبره 50
- مُعتَمِر 50
- مَضجَع 50
- مکّه 51
- نقّاره خانه 51
- نجف اشرف 51
- منبر 51
- وادیالسّلام 51
- نایب 51
- نایبالتّولیه 51
- وقف 51
- مناره 51
- نایب الزّیاره 51
- نماز زیارت 51
- میقات 51
نذر و نیاز و دعا و حاجت خواهی می‌شد. در صحن قدیم حرم امام رضا (ع) سقاخانه اسماعیل طلایی وجود دارد.
سلام
به معنای درود و تحیّت است و از نام‌های خداست. در هر زیارت، زائر به امام یا امامزاده سلام می‌دهد. آغاز بسیاری از زیارتنامه‌ها «السلام علیک» است. در قرآن هم به برخی از پیامبران و بندگان شایسته از طرف خدا سلام گفته شده است. سلام زائر، نشانه همبستگی او با پیشوا و شهید و شخصیّتی است که به زیارتش رفته و نوعی اعلام موضع است. در زیارتنامه‌ها، سلام و درود به نیکان و لعنت و برائت از ظالمان به
وفور دیده می‌شود و این اشاره به تولّی و تبرّی دارد.
شام
نام قبلی سوریه فعلی. شام درگذشته به منطقه وسیع‌تری گفته می‌شده که شامل لبنان، اردن و بخشی از فلسطین هم می‌شده و به آن «شامات» می‌گفتند. پایتخت برخی از خلفای اموی دمشق بود. اسرای اهل‌بیت: را پس از حادثه کربلا، به کوفه و شام بردند. شام، سرزمینی باستانی است و اماکن زیارتی و سیاحتی فراوان دارد. زائران قبر حضرت زینب و حضرت رقیه به شام می‌روند. قبرستان باب‌الصغیر که محلّ دفن عده‌ای از شهدا، از جمله سرهای مطهّر شهدای کربلاست و قبر عبدالله بن جعفر و بلال حبشی و مسجد جامع اموی و مساجد و مدارس و بناهای قدیمی بسیاری در آنجاست.
شفاخانه
تعبیری است که به حرم‌های مطهّر گفته می‌شود. از آنجا که گرفتاران و دردمندان به قبور مطهّر اولیای الهی پناه می‌برند و با توسّل به آنان، از خداوند شفا می‌خواهند و به مقصود می‌رسند، حرم‌های امامان را شفاخانه و دارالشّفا می‌گویند.