رواق عصمت: شرحی بر زیارتنامه حضرت فاطمه معصومه علیها السلام صفحه 142

«محمد» به معنای کسی است که او را بستایند(1) و خصلت های پسندیده و ستوده بسیار داشته باشد(2) و آن است که همه صفت های نیک و فضلیت ها را در بر داشته باشد و جامه فضلیت ها و پیرایش از رذیلت ها اندازه تاقش باشد(3) بر پایه برخی گزارش ها این نام در میان اعراب سابقه نداشته است و تنها چند نفر تقریباً مقارن با تولّد رسول خدا -صلوات الله علیه و آله- که شنیده بودند «محمد» نامی در حجاز مبعوث شده و ظهور می کند و او پیامبر خاتم است، نام فرزند خود را محمد گذاشتند بدان امید که شاید آن محمد فرزند آنان باشد.(4)

خاتم النبیین

خاتم النبیین

عبداللّه

عبداللّه

در این زیارت چهار بار نام مبارک محمد صلی الله علیه و آله وسلم آمده است که یکبار به نام پدر ایشان نیز اشاره شده است، عبداللّه فرزند محبوب(5) عبدالمطلب بود که بسی وارسته، زیبا و در بردارنده فضیلت ها بود.(6) او در میان ده برادر خود ممتاز بود و دوست داشتنی(7)، پدرش صد شتر

1- 1. مفردات الفاظ قرآن، راغب اصفهانی، ص 130.
2- 2. اقرب الموارد، ج 1، ص 228؛ ر.ک ترتیب کتاب العین، خلیل بن احمد زاهدی، ص 1، ص 423، قم انتشارات اسوه، چاپ اول، 1414 ه.ق.
3- 3. قاموس قرآن، ج 2، ص 175.
4- 4. ر.ک: سیره ابن هشام، ج 1، ص 166.
5- 5. سیره ابن هشام، ص 162.
6- 6. بحارالانوار، ج 13، ص 80.
7- 7. سیره ابن هشام، ص 162؛ بحارالانوار، ج 13، ص 96.