رواق عصمت: شرحی بر زیارتنامه حضرت فاطمه معصومه علیها السلام صفحه 159

آن حضرت آقا و سید اوصیاء پیامبران است(1) و تعدادی از روایات آن حضرت را به عنوان نخستین حلقه از سلسه نورانی اوصیا و جانشینان پیامبر اسلام معرفی کرده است(2) و در اشعار متعدد، متنوع و مختلفی از آغاز اسلام تاکنون آن حضرت وصی رسول الله دانسته شده است.(3)

معنای وصی

معنای وصی

واژه«وصّی» صفت مشبّه است و به معنای متصل ساختن و وصل کردن دو چیز به یکدیگر، وقتی کسی می خواهد از دنیا برود. سفارش هایی می کند که به آن وصیّت می گویند؛ از این رو که کارهای پیش از مرگش را به کارهای پس از مرگ متصل می کند بدین سان وصی کسی است که راه وصیت کننده (مُوصی) را ادامه می دهد(4) و برای استوار ساختن اهداف او می کوشد؛ در این باره در معجم مقائیس اللغه چنین آمده است: واو و صاد و حرف علّه [یاء]: به معنای متصل ساختن چیزی به چیز دیگر است؛ و «وصّیت الشی ء»؛ یعنی چسباندم و متصل ساختم

1- 1. توحید شیخ صدوق، ج 399؛ خصال، ص 580: «و انه سیّد الاوصیاء کما أنی سیّد الانبیاء» ر.ک: بحار الانوار، ج 38، ص 17 و کفایه الاثر، ص 101 و من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 419 .ر.ک، موسوعه الامام علی بن ابی طالب، ح
2- 2. بحار الانوار، ج 26، ص 153؛ تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 197؛ موسوعه امام علی بن ابی طالب، ج 2 ص 119.
3- 3. این اشعار را علامه امینی به مناسبت های مختلف در الغدیر آورده است؛ ر.ک: موسوعه امام علی بن ابی طالب ج 2، ص 128 _ 120 و بحارالانوار، ج 38، ص 20.
4- 4. قاموس قرآن، ج 7، ص 223؛ فرهنگ جامع نوین، ج 2، ص 1710.