رواق عصمت: شرحی بر زیارتنامه حضرت فاطمه معصومه علیها السلام صفحه 179

است که تنها به یکی از آن ها که به احتمال زیاد در نام گذاری ایشان به چنین القابی تأثیر داشته است، اشاره می شود. بیشتر عابدان، یکی از دو مشکل زیر را دارند؛ یا عزلت را برگزیده واز مردم و جامعه دور می شوند تا بتوانند خدا را عبادت کنند، گروهی از آنان موفق می شوند که خدا را خوب و به درستی عبادت کنند اما به تافته جدا بافته ای تبدیل شده و از جامعه منزوی می شوند. و یا به درون مردم و جامعه راه می یابند؛ این دسته با مردم هستند اما معاشرت با مردم و لوازمی که دارد در آنان آثاری می گذرد که نمی توانند همه عبادات را انجام دهند و در نتیجه عبادات را ناقص بجا می آورند.

اما سید العابدین علیه السلام برخلاف هر دو گروه و نیز آنان که به عبادت های الهی وقعی نمی نهند در میدان عبادت عاشقانه آن ها را به بهترین وجه به فرجام رسانید در حالی که در درون جامعه و با مردم بود و برای حل مشکلات آن ها با آنان معاشرت داشت و در رفع مشکلات آنان می کوشید؛ بدین سان او نه عابد انزوا طلب و گوشه گیر بود و نه مردم گرای غفلت زده وبی توجه به عبادت های الهی.از این رو سزاوار و شایسته آن است که هنگام سلام بر این حضرت، با این عنوان زیبا بر ایشان سلام دهیم.

قره عین الناظرین

قره عین الناظرین

هر انسان بصیر و ناظری او را می دید چنان جذب او می شد که او را نور چشم خود می دانست، عشق به خدا، خدمت به مردم، شکیبایی، زیبایی و دل انگیزی چهره و برخورد صادقه و دیگر صفت های خدا دادی و اکتسابی در او به اندازه ای ظهور و بروز داشت که سخت بیننده