رواق عصمت: شرحی بر زیارتنامه حضرت فاطمه معصومه علیها السلام صفحه 197

4. همان طور که خواهد آمد لقب «صادق»، «مصدّق» و «امین» از القاب رسول خداست که آن حضرت نیز داشته است. و اهمیّت بسیاری دارد و شیعیان، بلکه همه شیفتگان به آن حضرت که همواره و به طور مکرّر او را «صادق» می نامند(1)، باید مواظب باشند که این تکرار استعمال این نام از ارجمندی و عظمت آن نکاهد و این مقام و لقب بزرگ را جلو چشمان آنان معمولی و کوچک نکند.

البارّ

البارّ

«بارّ» در لغت به معنای انسان با تقوا، راستگو، پرخیر و برکت و خیرخواه، مهربان است و واژه «بَرّ» معنای متعددی دارد که قبول شدن عبادتی از قبیل حجّ، مهربانی کردن، راست گفتن، نیکی کردن... در زمره معانی آن است.(2)

خلاصه همه این معانی آن است که «بارّ» کسی است که از جهات متعدّد ممتاز و برجسته باشد؛ حضرت صادق علیه السلام به لحاظ علم و معرفت و حسب و نسب، پدر و مادر و اجداد پاکش در اوج برجستگی و پاکی بود و در مرحله عمل و رفتار این پاکی را شکوفا ساخته و به نهایت خود رسانیده بود. از این رو یکی از القاب دیگر آن حضرت «طاهر»(3) و لقب دیگر ایشان «فاضل»(4) (ممتاز و با فضیلت). و

1- 1. المصباح المنیر، ص 43؛ فرهنگ جامع نوین، ج 1، ص 78 و قاموس قرآن، ج 1، ص 80 .
2- 2. در منابع مختلف اهل سنت نیز لقب صادق، مشهورترین لقب آن حضرت دانسته شده است. تذکره الخواص، ص 307؛ الفصول المهمه، ص 223؛ الصواعق المحرّقه، ص 201؛ نورالابصار، ص 294 (ر.ک: مناقب اهل بیت علیهم السلام از دیدگاه اهل سنت، ص 170 و 434).
3- 3. موسوعه امام الصادق، ج 1، ص 41 به نقل از اعلام الهدی، ج 8، ص 40 و بحارالانوار، ج 47، ص 9؛ اعیان الشیعه، ج 1، ص 659.
4- 4. همان.