رواق عصمت: شرحی بر زیارتنامه حضرت فاطمه معصومه علیها السلام صفحه 202

حضرت در این باره چنین می خوانیم: «گواهی می دهم که رفتار، گفتار و روش زندگی تو همانند روش و اعمال پدران پاک و اجداد پاکیزه ات بود... هرگز گمراهی را بر هدایت ترجیح ندادی و لحظه ای از حق روی نگرداندی و به باطل میل نکردی و هماره از خیانت اجتناب ورزیدی.»(1)

تأمل افزون تر در این جمله های پرمعنی(2) از این واقعیت پرده بر می دارد که واژه «طاهر» برای نمایاندن پاکی آن حضرت بسی قاصر است و نمی تواند حتی بخشی از اقیانوس ناپیدا کرانه پاکی های آن حضرت را بنمایاند. چه این که ایشان عین پاکی، بلکه سرچشمه پاکی ها است، از این رو در این زیارت، در کنار واژه «طاهر» کلمه «طهر» نیز آمده است. طُهر هم مصدر است. یعنی «پاکی» و هم اسم مصدر، یعنی عصاره و نتیجه پاک کردن و پاک بودن. یعنی سلام بر توباد ای پاک و ای عین پاک و سرچشمه پاکی ها.(3)

در زبان عربی وقتی کسی عادل است به او عادل می گویند اما هرگاه به مراتب بالای عدالت دست یافته باشد و بخواهند از بزرگی عدالت او یاد کنند به او «عدل» می گویند. «حُسینٌ عدل» یعنی حسین خود عدالت است. در این جا نیز مقصود آن است که امام موسی بین جعفر علیهما السلام ذاتش عین پاکی است.

از این رو برخی از مورخان شیعه و سنی یکی از القاب آن حضرت را «نفس زکیّه»(4)؛ یعنی جان وارسته و از غیرِ حقیقت گسسته دانسته اند

1- 1. بحارالانوار، ج 94، ص 76 و مفاتیح الجنان، ص 931.
2- 2. از دیگر القاب آن حضرت «الصابر» است. ر.ک: عوالم العلوم، ج 21، ص 21.
3- 3. المصباح المنیر، ص 379 و فرهنگ جامع نوین، ج 20، ص 731.
4- 4. المناحبت، ج 3، ص 437، ر.ک: عوالم العلوم، ج 21، ص 21؛ اعلام الهدایه، ص 45؛ مفاتیح الجنان، زیارت حضرت موسی بن جعفر علیهما السلام، ص 931.