زیارتگاه های اهل بیت علیهم السلام جایگاه تعظیم شعائر الهی صفحه 140

آنان در معنای توحید، تنها به تفسیر شهادت اول بسنده می کنند و در ترسیم توحید، هیچ اشاره ای به چگونگی رکنیت نتایج شهادت دوم نمی کنند همچنین چگونگی ضرورت ارتباط میان نتایج این دو شهادت در اصل توحید را نیز تبیین نمی کنند. از همین مطلب روشن می شود که توسل و توجه به پیامبر (صلی الله علیه و آله)، واجب و ضروری بوده و امری سلیقه ای و فرقه ای نیست.

همراه بودن نام پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم السلام) با بزرگ ترین عبادت ها

خدای متعال نام پیامبرش را به خاطر مقام و نزدیکی ایشان به خود، با بیشتر عبادت ها همراه کرده است؛ چنان که در فصل پیش گذشت، نزدیکی و توجه به خدا، بدون شهادت دوم و اقرار به آن دست یافتنی نبوده و اعتقاد به آن، شرط قبولی عبادات است. در ادامه به بعضی از شواهد اشاره می کنیم:

شاهد اول: بنا بر اجماع مسلمانان، درود فرستادن بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اهل بیت ایشان (علیهم السلام) در تشهد نماز، شایسته تر از ترکش است.(1)

البته در بعضی مذاهب مانند مذهب اهل بیت (علیهم السلام)(2) و نزد برخی فقیهان مذاهب دیگر(3) ، صلوات شرط واجب برای نماز شمرده شده است و در این رابطه نیز به روایت عایشه که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل کرده استدلال کرده اند. حضرت در این روایت می فرماید: «نماز بدون طهارت و درود بر من پذیرفته نمی شود».(4) زمانی که از ایشان در مورد کیفیت درود فرستادن سؤال شد، فرمود: «بگویید: اللهم صل علی محمد و علی آل محمد».(5) همچنین درود فرستادن بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) بعد از قنوت نماز نیز مستحب دانسته شده

1- (1) المجموع، نووی، ج 3، استحباب الإشاره بالمسبحه و تعین لفظ التشهد، ص 460.
2- (2) النهایه، شیخ طوسی، باب فرائض الصلاه و من ترک شیئا، ص 89.
3- (3) فتح العزیز، الرافعی، ج 3، ص 504؛ المجموع، ج 3، ص 467.
4- (4) السنن، الدار قطنی، ج 1، باب ذکر وجوب الصلاه علی النبی، ص 348.
5- (5) صحیح بخاری، ج 4، کتاب بدء الخلق، ص 118؛ الوسائل، ج 7، باب کیفیه الصلاه علی محمد، ب 35.