زیارتگاه های اهل بیت علیهم السلام جایگاه تعظیم شعائر الهی صفحه 72

ظاهراً قریش و مشرکان برای خودشان روش هایی در انجام عبادات داشته اند که آن را به حضرت ابراهیم (علیه السلام) نسبت می دادند؛ ولی آن عبادات از ولایت پیامبر (صلی الله علیه و آله) خالی بود. همچنین یکی از اسباب شرک آلود بودن عبادات یهود و نصاری در کنیسه ها و دیرها نیز این بود که آن عبادات، از ولایت خاتم الانبیا (صلی الله علیه و آله) خالی بود و قطع ارتباط مساجد با ولایت پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) که کاری جاهلی به حساب می آید نیز از همین نوع است. درنتیجه اینان توحید را با سخنانی پوچ و بت پرستانه از مضمون اصلی آن تهی می سازند.

برهان دوم

علی بن ابراهیم از پدرش از ابن ابی عمیر از ابن أذینه از زراره از امام باقر (علیه السلام) نقل می کند که فرمود: «مردم امر شدند که نزد این سنگ ها بیایند و طواف کنند؛ اما پس از آن نزد ما آیند و ولایت و ارادتشان را به ما ابراز بدارند و نصرتشان را به ما عرضه نمایند».(1)

در این برهان اعتقادی، امام بیان می دارند که در اصل، طاعت برای پیامبر (صلی الله علیه و آله) است و با ولایت ایشان میسور است، نه به وسیله سنگ های کعبه. چنان که خداوند در آیه 143 سوره بقره می فرماید:

(وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَهَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْها إِلاّ لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلی عَقِبَیْهِ وَ إِنْ کانَتْ لَکَبِیرَهً إِلاّ عَلَی الَّذِینَ هَدَی اللّهُ)

و ما، آن قبله ای را که قبلاً بر آن بودی، تنها برای این قرار دادیم که افرادی که از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیروی می کنند، از آنها که به جاهلیت باز می گردند، مشخص شوند. و مسلماً این حکم، جز بر کسانی که خداوند آنها را هدایت کرده، دشوار بود.