شرح زیارت جامعه کبیره صفحه 82

«أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکُلِّ قَوْمٍ هادٍ» (1)

ای پیغمبر تو منذر و انذارکننده ای و هر قومی هم، هدایت گری دارد.

چرا حضرت در این روایت خود را منذر و علی علیه السّلام را هادی معرفی می کند؟ نکته اش این است: پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم مقام ظاهری نبوت را دارد و کار و شغل نبی هم، خبر دادن و برحذر داشتن و ترساندن است، امّا حضرت می فرماید: باطن من ولایت و امامت است و به عنوان باطن، بشر را هدایت می کنم؛ چون شغل ولایت و امامت علاوه بر انذار، دستگیری و هدایت هم است. حضرت علی علیه السّلام نیز باطن و نفس پیامبر است، به همین دلیل به عنوان هدایت کننده یاد شده است.

مقام عصمت، حافظ نبوت و امامت

این روایت را همه شنیده ایم:

«لولاک لما خلقت الأفلاک و لو لا علیّ لما خلقتک و لو لا فاطمه لما خلقتکما»(2)

ای پیغمبر اگر تو نبودی عالم را نمی آفریدم و اگر علی نبود