میثاق منتظران: شرحی بر زیارت آل یس جلد 1 صفحه 135

وعده بزرگ خداوند: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وَعْدَ اللّه ِ الَّذِی ضَمِنَهُ

اشاره

سلام بر تو ای وعده [ بزرگ ] خداوند که خود ضامن آن شده است.

وَعْد: به معنی نوید دادن و امیدوار نمودن است، و در مورد خیر و شرّ (مژده خوب و یا پیشگویی و اخطار به آینده بد) هر دو به کار می رود.

فرق بین وعد و وعید آن است که: وعد را با قرینه و تقیید می توان در هر دو معنی خیر و شرّ به کار برد، امّا وعید فقط هشدار به آینده سخت و ناگوار و تهدید به کیفر می باشد.(1)

ضَمِنَ: از مادّه ضمانت، در لغت: چیزی را در دل چیز دیگری قرار دادن است به طوری که آن را فراگیرد و در خود جای دهد، و از همین جهت است که شخص کفیل را ضامن می خوانند، چون ذمّه و عهده دیگری را در گستره ذمّه خویش قرار می دهد و عهده دار آن می گردد.(2)

و ضمانت شرعی آن است که: شخصی قرض یا کار فرد دیگری را به عهده گیرد. و آن بر دو گونه است: لفظی و عملی. یعنی شخصی ممکن است به لفظ بگوید: من ضامن فلانی هستم، یا اینکه کاری انجام دهد که عملاً معلوم شود ضامن دیگری است.

به دلایل عقلی و نقلی ثابت است که خداوند دارای صفات جلال و کمال است و پاک و منزّه از هرگونه نقص و نادرستی. و خلف وعده (یعنی