میثاق منتظران: شرحی بر زیارت آل یس جلد 1 صفحه 91

حجّت خداوند: اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا حُجَّهَ اللّه ِ وَدَلِیلَ إِرادَتِهِ

اشاره

سلام بر تو ای حجّت [نمایانگر] خداوند و نشانگر خواسته او

حجّت در لغت: نمایان گر و دلیل و برهان و بیّنه را گویند، و جمع آن حُجَج است که هنگام بحث و گفتگو با طرف مقابل به کار گیرند، خواه آن دلیل درست و مورد قبول خردمندان باشد یا آن دلیل باطل و مردود باشد، چنانکه خداوند متعال فرماید: «وَالَّذِینَ یُحاجُّونَ فِی اللّه ِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِیبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ داحِضَهٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ»(1)

؛ و آنان که راجع به خداوند پس از پذیرفته شدن دعوتش محاجّه می کنند، دلیلشان نزد پروردگارشان باطل و بی پایه است.

و در هفت مورد از آیات قرآن به معنی غلبه و دلیل آمده است، و حجّت به کسانی گفته می شود که به وسیله گفتار و کردار و تمامی شؤون آنان برحقّ احتجاج و استدلال می گردد هرگاه از خطا و عصیان معصوم باشند، مانند انبیا و ائمّه و حضرت صدّیقه کبری فاطمه زهرا ( علیهم السلام) که در تمامی شؤون الگوی مردم و مظهر هدایت و نمودار حقایق دین می باشند.

سپس در مراحل بعدی کسانی که گفتار و کردارشان استوار و درست است و با خدا و رسول و ائمه علیهم السلام به راستی رفتار می کنند، که به وجود آنان بر اسلام استدلال می گردد که لقب حجّه الاسلام بر ایشان اطلاق می شود و معنایش این است که: هر کس می خواهد اسلام را بشناسد، به