میثاق منتظران: شرحی بر زیارت آل یس جلد 1 صفحه 92

این شخص بنگرد. بنابراین کسی که عملش برخلاف اسلام باشد نمی توان به او حجّه الاسلام گفت، زیرا که نمی شود آن را دلیل اسلام گرفت و نماد دین شمرد.(1)

نتیجه اینکه: حجّت خداوند کسی است که وجود او زبان گویای دلایل الهی و نمایانگر تمامی حقایق دین است، و خداوند در هر زمان حجّتی برای مردم قرار داده است.

چنانکه امام باقر علیه السلام فرمودند: به خدا سوگند! خداوند از آن هنگام که آدم علیه السلام را قبض روح نموده، زمین را بدون امامی که به وسیله او به خداوند رهنمون شوند، وا نگذاشته است، و او است حجّت خداوند بر بندگانش، و زمین بدون امامی که حجّت خداوند بر بندگانش باشد بر جای نمی ماند.(2)

و اگر حجّت نباشد، مردم برای شناخت خداوند و احکام و دستورات او هیچ راهی ندارند و این حقیقت در احادیث بسیار تأکید شده است، از جمله:

1 - هشام بن الحکم گوید: امام صادق علیه السلام به زندیقی که پرسید: از چه راهی [ لزوم و ضرورت وجود ] پیامبران و رسولان را ثابت می کنید؟

امام علیه السلام فرمود: «وقتی ثابت کردیم که ما آفریدگار و صانعی داریم که از ما و هر چه آفریده برتر است، و آن صانع حکیم و بلندمرتبه و ارجمند است که نشاید آفریدگانش او را ببینند، یا لمس کنند و بی واسطه با هم برخورد و گفتگو نمایند، ثابت شد که باید او را سفیرانی در آفریدگانش باشند، تا [ عظمت و خواسته و فرمان ] او را برای مخلوق و بندگان او بیان و تفسیر کنند و ایشان را به مصالح و منافع و موجبات تباهی و نابودیشان رهنمون گردند...».(3)

1- - المختار من کلمات الامام المهدی علیه السلام: 1/505 - 506.
2- - الکافی: 1/179.
3- - الکافی: 1/168.