- پیشگفتار 1
- مقدمه 2
- اعتبار سند دعاء 7
- «الله» جل جلاله 8
- عرفان و معرفت 14
- نفس 22
- نفس لوامه 28
- نفس مطمئنه 29
- نبی و نبوت 33
- رسول 33
- حجت 35
- ضلال و ضلالت 37
- دین 42
- تفسیر دعاء 44
- اللهم عرفنی نفسک فانک ان لم تعرفنی نفسک لم أعرف نبیک 45
- نتیجه 51
- اللهم عرفنی رسولک فانک ان لم تعرفنی رسولک لم أعرف حجتک 54
- اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی 57
- نتیجه 64
- بحث کلی پیرامون دعاء 66
قال الله تعالی: (واذا سألک عبادی عنی فانی قریب اُجیب دعوه الداع اذا دعان فلیستجیبوا لی ولیؤمنوا بی لعلهم یرشدون) [1] «و چون بندگانم در باره من از تو سؤال کردند، بدانند که من به آنها نزدیکم و دعای دعا کننده را اجابت میکنم: پس باید دعوت مرا پیذیرند و به من ایمان بیاورند، تا به رشد و هدایت راه یابند».
وقال النبی (ص):
«الدعاء سلاح المؤمن، وعمود الدین ونور السماوات والارض [2] دعاء، سلاح مؤمن، ستون دین و نور آسمانها و زمین است».
پاورقی
[1] سوره بقره،
آیه186.
[2] کافی، ج2، ص468، طبع آخوندی.
مقدمه
بر حسب روایات بسیار در عصر غیبت حضرت صاحب الامر (ع) به واسطه فتنه های زیاد و آزمایشهای شدیدی که پیش میآید، حفظ دین سخت دشوار میشود و از بوته امتحان جز افرادی که در شدائد شکیبا و در معرفت و ولایت استوار و پا بر جا باشند بی غَلّ و غش و خالص بیرون نخواهند آمد.
گمراهی ها و غوائات و انحرافها از حق فراوان میشود و حتی به اسم اسلام بدعتها میسازد و شبهه ها منتشر میکنند و تحیرها و سرگردانیها ایجاد مینمایند و چنان شود که بر حسب بعضی روایات شخص صبح میکند، در حالی که مؤمن است و شام میکند در حالی که منافق یا کافر است و همچنین شب میکند در حال اسلام و ایمان و صبح میکند در حال کفر و نفاق.