کلیات مفاتیح‌الجنان در پایان باقیات‌الصالحات صفحه 415

فصل اوّل

در آداب زیارت است‌در آداب زیارت

و آن بسیار است، و در این جا به چند چیز اکتفا می‌شود:

اوّل: غسل، پیش از بیرون رفتن برای سفر زیارت (1) 1476.

دوّم: ترک کلام بیهوده و لغو و مخاصمه و مجادله در راه.

سیّم: غسل برای زیارت هر امامی (2) 1477، و آنکه بخواند دعای وارده آن را، و بیاید آن در اوّل زیارت وارث (ص 587).

چهارم: طهارت از حَدَث کبری و صغری (3) 1478.

پنجم: پوشیدن جامه‌های پاک و پاکیزه و نو، و نیکو است سفید بودن رنگ آن (4) 1479.

ششم: در وقت رفتن به روضه مقدّسه گامها را کوتاه برداشتن، و به آرامی و وقار سَیْر نمودن، و خاضع و خاشع بودن، و سر به زیر انداختن، و به بالا و اطراف خود التفات ننمودن (5) 1480.

هفتم: خوشبو نمودن خود را در غیر زیارت امام حسین علیه السلام (6) 1481.

هشتم: در وقت رفتن به حرم مطهّر زبان را به ذکر تکبیر و تحمید و تسبیح و تهلیل و تمجید مشغول کردن، و به صلوات فرستادن بر محمّد و آل محمّد علیهم السلام دهان را معطّر نمودن (7) 1482.

نهم: بر درِ حرم شریف ایستادن و اذن دخول طلبیدن، و سعی در تحصیل رقّت قلب و خضوع و شکستگی خاطر نمودن، به تصوّر و فکر در عظمت و جلالت قدر صاحب آن مرقد منوّر، واینکه می‌بیند ایستادن او را، و می‌شنود کلام او را، و جواب می‌دهد سلام او را، چنانچه به همه اینها شهادت می‌دهد در وقت خواندن اذن دخول، و تدبّر در محبّت و لطفی که به شیعیان و زائران خود دارند، و تأمّل در خرابی‌های حال خود و خلافها که به آن بزرگواران کرده، وفرموده‌های بی‌حد که از ایشان نشنیده، وآزارها واذیّتها که از او به ایشان یا به خاصّان و دوستان ایشان رسیده، که برگشت آن به آزردن ایشان است، و اگر به راستی در خود نگرد قدمهایش از رفتن باز ایستد و قلبش هراسان و چشمش گریان شود، واین روح تمام آداب است (8) 1483.

1- أمان سیّد ابن طاووس: 34.
2- مقنعه مفید: 494.
3- مقنعه: 494.
4- مصباح الزائر: 197.
5- مصباح الزائر: 197.
6- مصباح الزائر: 140.
7- مصباح الزائر: 197.
8- دروس شهید 2/ 23.