- اهمّیّت دعا 3
- مقایسه ای بین دعا، قرائت قرآن و نماز 7
- دعا، سِلاح مؤمن، ستون دین و نورِ آسمان ها و زمین 11
- دعا، دگرگون کننده ی قضا و قدر الهی 15
- اشاره 17
- 1) نزدیک شدن به خداوند متعال، ویژگی تخلّف ناپذیر دعا 17
- ده ویژگی برای دعا 17
- 2) برآورده شدن نیاز 19
- 3) عمق بخشیدن به حقایق و نهادینه کردن آن ها در جان، در مقابل غفلت ها 21
- 4) تربیت اطرافیان 23
- 5) اِبراز محبّت به دیگران و جلب محبّت آن ها 28
- 6) افشاندن بذر دوستی خوبان و ترویج دشمنی ستمکاران 36
- 7) اظهار عقاید حقّه و شناساندن اولیای الهی 43
- 8) روشن بودن نور امید، در سخت ترین و تاریک ترین شرایط 48
- 9) آخرین تلاش، جهت روشن کردن حقّ و رسوا نمودن معاندان حقّ 55
- 10) خروج از بطالت و بی ارزشی 58
- هشدار به انحرافی بزرگ در مقیاس توحید و شرک 64
- اشاره 64
- آخرین شِگرد منحرفین 69
صادق - علیه السلام - به نام ابو مسروق نقل می کند که: خدمت حضرت عرض کردم، با مخالفین سخن می گوییم و استدلال می کنیم به آیات قرآن کریم مثل آیه ی ‹أطیعُوا الله و أطیعُوا الرَّسولَ و اُولِی الأمرِ مِنکُم›، آیه ی ‹إنّما وَلیُّکُمُ اللَّهُ و رَسولُهُ و الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمونَ الصَّلاهَ و یُؤتونَ الزَّکاهَ و هُم راکِعونَ›، ‹قُل لا أسئَلُکُم عَلَیهِ أجراً إلّا المَوَدَّهَ فی القُربی› و مشابه این ها، ولی مخالفین، حاضر به اعتراف به حقّ نمی شوند. حضرت صادق - علیه السلام - در پاسخ فرمودند:
إذا کانَ ذلِکَ فَادعُهُم إلَی المُباهَلَهِ ...؛ هرگاه چنین شد آنان را به مباهله فراخوان ... .
و آن گاه از خدمت حضرت، روش مباهله را می پرسد و جواب دریافت می کند. (1)
1- «عَن أبی مَسروقٍ عَن أبی عَبدِ اللَّهِ - علیه السلام - قالَ: قُلتُ: إنّا نُکَلِّمُ النّاسَ فَنَحتَجُّ عَلَیهِم بِقَولِ اللَّهِ عَزَّوجَلَّ ‹أطیعُوا الله و أطیعُوا الرَّسولَ و اُولِی الأمرِ مِنکُم› فَیَقولونَ: نَزَلَت فی اُمَراءِ السَّرایا. فَنَحتَجُّ عَلَیهِم بِقَولِهِ عَزَّوجَلَّ ‹إنّما وَلیُّکُمُ اللَّهُ و رَسولُهُ و الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمونَ الصَّلاهَ و یُؤتونَ الزَّکاهَ و هُم راکِعونَ› فَیَقولونَ: نَزَلَت فی المُؤمِنینَ. و نَحتَجُّ عَلَیهِم بِقَولِ اللَّهِ عَزَّوجَلَّ ‹قُل لا أسئَلُکُم عَلَیهِ أجراً إلّا المَوَدَّهَ فی القُربی› فَیَقولونَ: نَزَلَت فی قُربَی المُسلِمینَ. قالَ: فَلَم أدَع شَیئاً مِمّا حَضَرَنی ذِکرُهُ مِن هذِهِ و شِبهِهِ إلّا ذَکَرتُهُ فَقالَ - علیه السلام - لِی: إذا کانَ ذلِکَ فَادعُهُم إلَی المُباهَلَهِ. قُلتُ: و کَیفَ أصنَعُ؟ قالَ - علیه السلام - : أصلِح نَفسَکَ ثَلاثاً و أظُنُّهُ قالَ: و صُم و اغتَسِل و ابرُز أنتَ و هُوَ إلَی الجَبّانِ فَشَبِّک أصابِعَکَ مِن یَدِکَ الیُمنَی فی أصابِعِهِ ثُمَّ أنصِفهُ وَ ابدَأ بِنَفسِکَ و قُلِ: اللَّهُمَّ رَبَّ السَّماواتِ السَّبعِ و رَبَّ الأرَضینَ السَّبعِ عالِمَ الغَیبِ و الشَّهادَهِ الرَّحمنَ الرَّحیمَ إن کانَ أبو مَسروقٍ جَحَدَ حَقّاً و ادَّعَی باطِلاً فَاَنزِل عَلَیهِ حُسباناً مِنَ السَّماءِ أو عَذاباً ألیماً ثُمَّ رُدَّ الدَّعوَهَ عَلَیهِ فَقُل: و إن کانَ فُلانٌ جَحَدَ حَقّاً و ادَّعَی باطِلاً فَاَنزِل عَلَیهِ حُسباناً مِنَ السَّماءِ أو عَذاباً ألیماً ثُمَّ قالَ - علیه السلام - لِی: فَإنّکَ لا تَلبَثُ أن تَرَی ذلِکَ فیهِ فَوَ اللَّهِ ما وَجَدتُ خَلقاً یُجِیبنی إلَیه.» وسائل الشیعه، ج 7، ص134.