- مقدمه 1
- پیشگفتار 3
- شرایط قبولی اعمال پسندیده 3
- کار نیک و پاداش 4
- ایمان به خدا 11
- اشاره 11
- حقیقت ایمان چیست؟ 14
- ایمان ویژه اینگونه افراد است 16
- اشاره 18
- عقل 18
- رابطه عقل و ایمان 27
- علم و بصیرت و معرفت 31
- اشاره 31
- رابطۀ علم و عقل 36
- تقوی 40
- اشاره 40
- تقوی چیست؟ 42
- رابطۀ تقوی و ایمان 46
- رابطۀ تقوی و عقل 47
- رابطۀ تقوی و علم و معرفت 48
- اخلاص 50
- اشاره 50
- تعریف اخلاص 53
- رابطۀ عقل و اخلاص 65
- عمل در چهارچوبۀ سُنّت 68
- اشاره 68
- سنت در اصطلاح فقیه و متکلّم 71
- تعرف سنّت 71
- سنّت در اصطلاح اصولی 71
- عترت و سنّت 73
- یک تذکر لازم 109
- بدعت 118
- صوفیّه 130
- وظیفۀ اهل ایمان در برخورد با اهل بدعت و از آنجمله صوفیه 139
- اشاره 147
- 7- در دایره ولایت اهلبیت عصمت و طهارت علیهم السلام 147
- ولایت و امامت 159
- ولایت تکوینی و تشریعی 161
- ولایت تشریعی 178
- مقام امامت 179
- آیاتی از قرآن کریم درباره ولایت 187
- دلیل اطاعتشان عصمتشان است 197
- امتیازات شیعیان اهلبیت عصمت علیهم السلام 203
- رابطه عقل و معرفت ائمه و ولایت 221
- یک یادآوری لازم 222
- دوّمین یادآوری لازم 223
- 8-فضل و رحمت خداوند 232
- اشاره 232
- ارزش عملی که مورد قبول حق تعالی قرار می گیرد 238
- ادعیه مأثوره 240
این هدف نیازمند به علم و عمل است علم صحیح و عمل صالح و نیل به این هدف جز از طریق پیشوای الهی و معصوم که خداوند خود، او را تعیین کرده باشد میسر نیست و لذا ایمان به خدا، پیامبر و امام معصوم و اطاعت از آنان لازم و هر سه کاخ ایمان انسان را تشکیل داده و مکمل یکدیگرند و موجب قبولی اعمال پسندیده.
آیاتی از قرآن کریم درباره ولایت
برای تبرک، تکمیل این بحث و تأیید مطالب یاد شده به آیاتی از قرآن مقدس نیز تمسّک می جوئیم:
1- اِنّما وَلیُّکُمُ الله ُ وَ رَسُولُهُ وَالَّذینَ امَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاهَ َ یُؤتُونَ الزَّکاهَ وَ هُم راکِعُون(1)
(سرپرست و رهبر شما تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده اند و نماز را برپا می دارند و در حال رکوع زکات می پردازند.)
باتوجه به کلمه اِنَّما که برای انحصار است خداوند می فرماید فقط سرپرست و متصرف در امور شما خدا هست و پیامبر او و آنان که در پرتو ایمانشان اقامه نماز می کنند و در حال رکوع زکات می دهند.
تردیدی نیست که «ولیّ» در آیه به معنی دوست، ناصر یا یاور نیست زیرا ولایت به معنای دوستی و نصرت تنها مخصوص نمازگزارانی که در حال رکوع زکات می دهند نیست بلکه یک حکم عمومی است که همه مسلمانان را در بر می گیرد زیرا همه مسلمین موظفند که یکدیگر را در راه خدا دوست بداند و یار و یاور هم باشند و لذا «ولیّ» در آیه مورد بحث ولایت
1- مائده، 55.