- اشاره 6
- 1. اَللّ_هُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظیمِ؛ ای پروردگار نور بزرگ. 11
- 2. وَ رَبَّ الْکرْسِیِّ الرَّفیعِ؛ ای پروردگار کرسی بلندمرتبه. 13
- 3. وَرَبَّ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ؛ ای پروردگار دریای پُر ازشعله. 14
- 4. وَ مُنْزِلَ التَّوْراهِ وَ الاِنْجیلِ وَالزَّبُورِ؛ و ای نازل کننده تورات و انجیل و زبور. 15
- 5. وَ رَبَّ الظِّلِّ وَ الْحَرُورِ؛ ای پروردگار سایه و آفتاب 18
- 6. وَمُنْزِلَ الْقُرْآنِ الْعَظیمِ؛ و ای نازل کننده قرآن عظیم. 20
- 7. وَ رَبَّ الْمَلائِکهِالْمُقَرَّبینَ وَ الاَنْبِیاءِ وَ الْمُرْسَلینَ؛ ای پروردگار ملائک مقرب و پیغمبران و رسولان 24
- اشاره 28
- 1. بِوَجهِک الْکریم؛ به حق روی بزرگوار و بخشنده ات. 30
- 2. وَ بِنُورِ وَ جْهِک الْمُنیرِ: و به نور جمال روشنی بخشت. 32
- 3. وَمُلْکک الْقَدیمِ: قسم به سلطنت ازلی ات. 33
- 4. یا حَیُّ یا قَیُّومُ؛ ای زنده! ای پابرجا! 34
- 5. اشرقت به السموات و الارضون؛ به حق آن اسمی که آسمان ها و زمین ها را با آن، نور بخشیدی. 36
- 6. وَ بِاسْمِک الَّذی یَصْلَحُ بِهِ الاَوَّلُونَ وَ الاْخِرُونَ؛ و به آن اسمی که اولین و آخرین اهل عالم به آن، اصلاح می یابند. 39
- 9. وَ یا حَیّاً حینَ لا حَیَّ؛ و ای زنده در آن هنگام که زنده ای وجود نداشت! 41
- 7. یا حَیّاً قَبْلَ کلِّ حَیٍّ؛ ای زنده پیش از هر موجود زنده! 41
- 8. وَ یا حَیّاً بَعْدَ کلِّ حَیٍّ؛ و ای زنده پس از هر موجود زنده! 41
- 10. یا محی الموتی؛ ای زنده کننده مردگان! 42
- 11. و ممیت الاحیاء؛ و ای میرا ننده زندگان! 43
- 12. یا حی لا إله الا انت؛ ای زنده که غیر تو معبودی 45
- اشاره 50
- 1. اَللّ_هُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الاِمامَ الْهادِیَ الْمَهْدِیَّ الْقائِمَ بِاَمْرِک؛ 52
- مولی 52
- اشاره 52
- امام 53
- مهدی 54
- هادی 54
- قائم 55
- 2.صلوات الله علیه؛ درودهای خدا بر او باد. 56
- 3. و علی آبائه الطاهرین؛ و صلوات بر پدران پاکش. 61
- 4. عن جمیع المومنین والمومنات؛ از طرف همه مردان و زنان باایمان. 62
- 5. فی مَشارِقِ الاَرْضِ وَمَغارِبِها؛ در شرق های زمین و غرب های آن. 63
- 7. وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا؛ خشکی زمین و دریایش. 64
- 6. وَ سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا؛ زمین های هموار و کوهستانی. 64
- 9. من الصلوات زِنَهَ عَرْشِ اللهِ؛ صلواتی هم وزن عرش خدا. 65
- 8. وَ عَنّی وَ عَنْ والِدَیَّ؛ و از طرف خودم و پدر و مادرم [درود فرست]. 65
- 10. وَ مِدادَ کلِماتِهِ؛ و به مقدار مرکبی که کلمات خدا نوشته شود. 68
- 11. وَ مااَحْصاهُ عِلْمُهُ؛ و آنچه را دانشش شماره کرده. 71
- 12. وَ اَحاطَ بِهِ کتابُهُ؛ و کتاب و دفترش بدان احاطه دارد. 72
- اشاره 76
- 2. وَ ما عِشْتُ مِنْ اَیّامی؛ و تمام ایام زندگانی ام. 78
- 1. اَللّ_هُمَّ اِنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبیحَهِ یَوْمی هذا؛ خدایا من تجدید بیعت می کنم با او در صبح امروزم. 78
- 3. عَهْداً و عقداً و بیعهً. 79
- 4. لَهُ فی عُنُقی؛ برای آن حضرت در گردنم. 79
- 5. لا اَحُولُ عَنْها؛ که هرگز از آن سرنپیچم. 80
- 6. وَ لا اَزُولُ اَبَداً؛ و هرگز دست نکشم. 80
- اشاره 81
- 1. اَللّ_هُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنْصارِهِ؛ خدایا مرا از یاران او قرار ده. 82
- 2. وَاَعْوانِهِ؛ و کمک کارانش. 87
- 3. وَ الذّابّینَ عَنْهُ؛ و دفاع کنندگان از او. 89
- اشاره 90
- 4. وَ الْمُسارِعینَ اِلَیْهِ فی قَضاءِ حَوائِجِهِ؛ و شتابندگان به سوی او در برآوردن خواسته هایش. 90
- الف. سرعت 90
- 5. وَ الْمُمْتَثِلینَ لاَوامِرِهِ؛ و اطاعت از اوامرش. 91
- ب. خواسته های امام زمان 91
- الف. فرمان های امام زمان علیه السلام 91
- اشاره 91
- ب. اطاعت امام زمان علیه السلام 92
- 6. وَ الُمحامینَ عَنْهُ؛ و حمایت گران از آن حضرت. 96
- 7. وَ السّابِقینَ اِلی اِرادَتِهِ؛ و پیشی گیرندگان به سوی خواسته اش. 98
- 8. وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ؛ وشهادت یافتگان پیش رویش. 102
- اشاره 107
- 1. فَاَخْرِجْنی مِنْ قَبْری؛ مرا از قبرم خارج کن. 110
- 2. مُؤْتَزِراً کفَنی؛ در حالی که کفن پوش هستم. 112
- 5. مُلَبِّیاًدَعْوَهَ الدّاعی؛ لبیک گویان دعوتش باشم. 115
- 4. مُجَرِّداً قَناتی؛ نیزه ام آماده باشد. 115
- 6. فِی الْحاضِرِ وَ الْبادی؛ در شهر و روستا. 116
- اشاره 117
- 1. اللّ_هُمَّ اَرِنیِ الطَّلْعَهَ الرَّشیدَهَ؛ خدایا! آن جمال ارجمند را به من بنمایان. 118
- 3. وَ اکحُلْ نَاظِرِی بِنَظْرَهٍ مِنِّی إِلَیْهِ؛ با نگاهی از من 123
- 2. وَ الْغُرَّهَ الْحَمیدَهَ؛ و آن پیشانی نورانی ستوده شده. 123
- 4. وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ؛ فرج او را نزدیک بفرما. 125
- 5. وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ؛ و خروجش را آسان ساز. 125
- 6. وَ اَوْسِعْ مَنْهَجَهُ؛ و طریق وی را وسعت بخش. 125
- 8. وَ اَنْفِذْ اَمْرَهُ؛ و دستورش را نافذ گردان. 126
- 7. وَ اسْلُک بی مَحَجَّتَهُ؛ و مرا به راه او درآور. 126
- 9. وَ اشْدُدْاَزْرَهُ؛ و پشتش را محکم کن. 127
- اشاره 129
- 1. وَ اعْمُرِ اللّ_هُمَّ بِهِ بِلادَک؛ خدایا! به وسیله او، شهرهایت را آباد ساز. 130
- 2. وَ اَحْیِ بِهِ عِبادَک؛ و به وسیله او بندگانت را زنده کن. 134
- 3. فَاِنَّک قُلْتَ وَ قَوْلُک الْحَقُّ، ظَهَرَ الْفَسادُفِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کسَبَتْ اَیْدِی النّاسِ؛ زیرا تو فرمودی _ و گفته ات حق است _ که: «تبهکاری در خشکی و دریا به سبب کارهای مردم، آشکار شد». 135
- 4. فَاَظْهِرِ الّلهُمَّ لَنا وَلِیَّک؛ خدایا! پس برای ما نماینده ات را آشکار کن. 137
- 5. وَ ابْنَ بِنْتِ نَبِیِّک؛ و فرزند دختر پیامبرت. 137
- 6. الْمُسَمّی بِاسْمِ رَسُولِک؛ که همنام رسول تو است. 139
- 7. حَتّی لا یَظْفَرَ بِشَیْءمِنَ الْباطِلِ اِلّا مَزَّقَهُ؛ تا به هیچ باطلی دست نیابد، جز آنکه از هم بدراند. 140
- 8. وَ یُحِقَّ الْحَقَّ وَ یُحَقِّقَهُ؛ و حق را پا برجا کند و آن را ثابت نماید. 143
- 10. وَ ناصِراً لِمَنْ لا یَجِدُ لَهُ ناصِراًغَیْرَک؛ و او را یاور هرکس که جز تو یاوری ندارند [قرار بده]. 148
- 11. وَ مُجَدِّداً لِما عُطِّلَ مِنْ اَحْکامِ کتابِک؛ و تجدیدکننده احکام کتابت [= قرآن] که تعطیل شده است. 148
- 13. وَ سُنَنِ نَبِیِّک صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ؛ واو را استحکام بخش سنت های پیامبرت قرار بده. 152
- 15. اَللّ_هُمَّ وَ سُرّ نَبِیَّک مُحَمَّداً صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ بِرُؤْیَتِهِ وَ مَنْ تَبِعَهُ عَلی دَعْوَتِهِ؛ خدایا! پیامبرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم را به دیدارش شاد کن و همچنین [شاد بگردان] افرادی را که از دعوت او پیروی کردند. 155
- 17. اَللّ_هُمَّ اکشِفْ هذِهِ الْغُمَّهَ عَنْ هذِهِ الاُمَّهِ بِحُضُورِهِ؛ ای خدا! با ظهورش این غم واندوه را از این امت برطرف 156
- 18.وَ عَجِّلْ لَنا ظُهُورَهُ؛ و برای ما در ظهورش تعجیل فرما. 157
- 19. انهم یرونه بعیدا و نریه قریبا؛ همانا آنان آن روز را دور می بینند و ما آن را نزدیک می بینیم. 158
- 20. برحمتک یا ارحم الراحمین؛ به رحمتت ای مهربان ترین مهربانان. 159
- 21. العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان؛ شتاب کن، شتاب کن، ای مولای من! ای صاحب زمان! 159
این بخش، بیست و یک فراز دارد که سیزده قسمت آن درباره دست آوردهای ظهور است.
1. وَ اعْمُرِ اللّ_هُمَّ بِهِ بِلادَک؛ خدایا! به وسیله او، شهرهایت را آباد ساز.
دین اسلام به آباد کردن سرزمین ها عنایت ویژه دارد. در قرآن کریم می خوانیم: «هو انشاکم من الارض و استعمرکم فیها»؛(1) خدا شما را از زمین آفرید و به آبادانی در آن گماشت».
امیرمؤمنان به مالک اشتر نیز دستور می فرماید:
جبایه خراجها و جهاد عدوها و استصلاح اهلها و عماره بلادها و لکین نظرک فی عماره الارض ابلغ من نظرک فی استجلاب الخراج؛(2)