ره آورد: از ژرفای دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 110

حیا (نگران شدن از ریا) ترک نمی نماید.» (1)

دقّت داریم که ثمره ی عمل به این رهنمود، بروز حالت تعادل در عمل و دوری از دو سوی افراط و تفریط است.

در پایان بار دیگر همان کلام راه گشای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را یادآور می شویم که پیش از این در زمینه ی شرک آوردیم. با توجّه به این که ریا انسان را سرانجام به وادی شرک می برد، سزاوار چنان است تا در مقابل القای شیطان، از خداوند بخواهیم که :

«خدایا، از افتادن به دامن شرک به تو پناه می برم در آن چه که بدان آگاهم و طلب بخشش می نمایم از تو در این زمینه که بدان آگاهی ندارم.» (2)