ره آورد: از ژرفای دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 152

و اگر در نیایش سحرگاهی زمزمه می کنیم که :

«پروردگارا، صورتم را به نور خود سپید و درخشان گردان.» (1)

پیامبر عظیم الشّأن ما، جایگاه این نورانی شدن را مشخّص کرده و این ما هستیم که باید آن را از رهگذر تلاش بی وقفه در زمینه این دو امانت گرانسنگ پیامبر گرامیمان، برای خود محقّق نماییم.

امید آن که گذران این شب های ماه رمضان با: بیداری شب، مناجات با خداوند، ذکر مصائب اهل البیت، آشنایی با گوشه هایی از معارف کتاب و سنّت، گریستن های فراوان، توبه و انابه و استغفار_ که بحمدالله ویژگی های عمده ی جمع ما در این شب هاست _ زمینه ی روسپیدی و نورگرفتن چهره به نور ولایت امام علی و اولاد کرامش : را فراهم آورده باشد و ما را در پاسخ گویی به پیامبر عزیزمان هرچه بیشتر و بیشتر مجهّز و آماده کرده باشد، إن شاءالله. با امید به روسپیدی و سربلندی در آن روز!

21 ابزار کار شیطان (1)

از دیرزمان این شعر زیبا را از پدر به یاد دارم که منسوب به حضرت علی علیه السلام است و آن مرحوم همه روزه طیّ دعا و مناجات صبح گاهی خویش آن را زمزمه می کرد و گوش من با آن بسیار آشنا شده بود؛ این که براساس این سروده ی پُرمغز می گفت :

_ ای آن کسی که دنیا تو را به خود مشغول داشته و درازیِ آرزوها تو را فریب داده است؛

_ مرگ، ناگهان از راه می رسد و گور جایگاه عمل است و بس. (2)

پیش از این برخی از حیله های شیطان طیّ گفتاری مشروح (گفتار ششم) بیان گردید. اینک گفته می شود که وی برای اجرای موفّق آن نیرنگ ها نیازمند ابزاری است تا طرح های فریب کارانه اش را با موفّقیّت به انجام