ره آورد: از ژرفای دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 163

دشمن سوگندخورده ی خود، شیطان، پیروز و سربلند از میدان به در خواهد آمد. و ابزار کار و طرحهای او را از کار انداخته و خنثی می سازد.

إن شاءالله

23 مناجات

از آن چه در این شب ها بدان مشغول بودیم در فرهنگ دینی به مناجات تعبیر شده است و :

«در مناجات موجبات نجات نهفته شده و بر اثر اخلاص، خلاصی فراهم می آید. و آن هنگام که بی تابی و سختی شدّت گرفت، باید روی به خدا آورده و از او گشایش را طلبید.» (1)

خداوندا! تو شاهدی که ما در این شب ها کوشیدیم تا با استناد به آیه ی قرآنی :

( شما را چه می شود که وقار را در پیشگاه الاهی رعایت نمی کنید؟ )(2)

در حدّ خود، آداب نیایش با تو را رعایت کنیم. بهترین موقعیّت زمانی یعنی سحرگاهان ماه مبارک را انتخاب کردیم، در شب هایی با تو،  به گفت وگو نشستیم که (ارزش هر یک شب آن برتر از هزار ماه است)(3) ،

متنی را برای مناجات با تو برگزیدیم که در اوج والایی و مشحون از معارف مبدائی و معادی است، انسان الاهیِ والاقدری را پیشتاز خود قرار دادیم که زیور عابدان و سَرور ساجدان لقب دارد؛ با این همه سرمایه بسیار، دور از فضل توست که از این همه بیداری شب و رفت و آمد و نشست و برخاست و گریه و ناله و استغفار و درخواست و... تنها خستگی آن بر جانمان مانده باشد. و خدا را که چنین نباشد و ما را نیز هرگز چنین اعتقادی نیست.

به دلیل راه گشایی پیشوایان دین، ما را عقیده چنین است که :

1- امیرالمؤمنین علیه السلام . کافی، ج :4 کتاب الدّعاء ذیل باب انَّ الدّعاء سلاح المؤمن،ح 2.
2- نوح (71): 14. (ما لَکُمْ لاتَرْجونَ للهِِ وقارًا؟)
3- قدر (97): 4. (لَیْلَه الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ ألْفِ شَهْرٍ.)