- پیشینه 1
- 1 فرصت طلایی 6
- 2 بازگشت 11
- 3 مغفرت 19
- 4 پارسایی و پرواپیشگی : «ورع» 25
- 5 مراقبه 31
- 6 حیله های شیطانی 38
- 7 نگاه به آخرت 48
- 8 اخلاص 54
- 9 عصیانگری 63
- 10 گناهان بزرگ 71
- 11 عبادت 79
- 12 شرک 88
- 13 آفات اندیشه و عمل (1) 96
- 14 آفات اندیشه و عمل (2) 103
- 15 سمعه: شهرت طلبی 111
- 16 شک 117
- 17 خاشعین 127
- 18 شکر (1) 136
- 19 شکر (2) 144
- 20 روسپیدی 148
- 21 ابزار کار شیطان (1) 152
- 22 ابزار کار شیطان (2) 157
- 23 مناجات 163
- سخن آخر 169
7 نگاه به آخرت
در آموزه های دینی، یکی از راه هایی که می تواند «ورع» را تقویت کند، «مراقبه» را افزایش دهد و در نتیجه شیطان را نیز به عقب راند، حیله های او را خنثی نماید و دام های او را از سر راه برچیند، «نگاه صحیح به آخرت» است؛ امری که زیر عنوان معاد، حدود 3 1آیات قرآنی را به خود اختصاص داده است.
روشن است که نخستین ثمره ی این نگاه _ اگر به درستی صورت پذیرد _ چنین خواهد بود که دنیا و آخرت ما، هر دو را آباد می کند. در مقابل، گرایش های یک جانبه به هر یک از این دو، ضمن آن که کار را خراب می کند، از نظر دینی نیز مطلوب نیست.
گام اوّل در این نگاه آن است که بدانیم در منطق دین، دنیا نه یک سره مدح شده و پسندیده تلقی گردیده است و نه به صورت دربست مورد ذمّ قرار گرفته و نکوهیده دانسته شده است؛ بلکه واقعیّت آن است که در اندیشه ی اسلامی هم دنیای ممدوح و هم