درس هایی از دعای ندبه صفحه 22

15: خونْخواه

اَیْنَ الطّالِبُ بِدَمِ الْمَقْتولِ بِکَربَلاء؟

کجاست آن که خون خواه کشته ی کربلا است؟

در یک روز جان سوز، در گوشه ای از زمین، جنایت پیشگانی چند، در برابر مظهر لطف و رحمت خدا، سپاهی از کینه و جنایت آراستند. خورشید به اوج آسمان رسیده بود و نظاره گر انسان نماهایی در حضیض شقاوت بود که با سوء اختیار خود، «احسن تقویم» را رها کرده و «اسفل سافلین» را برگزیده بودند.(1)

در همان روز، فرشتگان مقرّب در بارگاه قرب، بی قرار و مضطرب از آن همه جنایت و شقاوت، از خدای عزّوجلّ پرسیدند :

خدایا! چرا با برگزیده ی تو در میان آفریدگانت، چنین می کنند؟ خدای عزّوجلّ در این حال، ملائکه را به آرامش فرمان داد و امام مهدی علیه السلام را به آنان نشان داد و فرمود: من به دست این قائم، از آن ها انتقام می گیرم.(2)

سال ها سپری شد. مردی به پا خاست و سردمداران جنایت بزرگ کربلا را به قتل رسانید. پس از این اقدام مختار، جمعی از کوته نظران، پنداشتند که خون خواهی شهید کربلا، به سامان رسیده است.

امّا سال ها پس از آن، حضرت باقرالعلوم علیه السلام گنجینه ای از معرفت، به دلدادگان خاندان نور سپرد، مجموعه ای از کلمات که در روز عاشورا_ و هر روز دیگر_ بخوانند و راه تولّی و تبرّی بپیمایند.

از آن روز، شیعیان پیوسته در زیارت عاشورا خواندند :

فَأَسأَلُ اللهَ... أن یَرزُقَنی طَلَبَ ثارِکَ مَعَ إمامٍ مَنْصورٍ مِنْ أهلِ بَیْتِ مُحَمَدٍ صلی الله علیه و آله و سلم ... وَ أن یَرْزُقَنی طَلَبَ ثارِکُمْ مَعَ إمامٍ مَهدیٍّ ظاهِرٍ ناطِقٍ بِالحَقِّ مِنْکُم...

بدین گونه، روشن شد که عظمت فاجعه ی کربلا، به حدّی است که نه مختار و مانند او، بلکه هیچ مدّعی دیگری را نرسد که ادّعای خون خواهی شهید کربلا کند. این گام بزرگ بر عهده ی آن حجّت خدا است که خدایش در قرآن «منصور» نامید، آن امام موعود که به یاری خدای منتقم، انتقام جدّش را که «مظلومانه کشته شد» می گیرد.(3)

1- اشاره به آیات 4 و 5 سوره ی تین.
2- بحارالأنوار، ج 45 ص 221 و 228، حدیث 3 و 4 و 23.
3- اشاره به آیه ی 23، سوره ی اسراء. در این آیه، «کشته ی مظلوم» بهامام حسین علیه السلام و «ولیّ دم او که منصور است» به امام مهدی علیه السلام تأویل شدهاست. (کنزالدّقائق ج 7 ص 403_ 404)