درس هایی از دعای ندبه صفحه 26

19: پنهانِ آشکار

بِنَفْسی أنْتَ مِنْ مُغَیَّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنّا

جانم فدایت! آن پنهان شده ای که از ما جدا نیست.

خداوند، زمین را هیچ گاه از حجّت خود، خالی نمی گذارد. انسان ها همواره حجّت خدا را در میان خود دارند. و این چکاد بلند، از حکمتِ خردْپسند شیعی است که :

الْحُجَّهُ قَبْلَ الخَلقِ وَ مَعَ الخَلقِ وَ بَعدَ الخَلقِ

حجّت خدا پیش از آفرینش انسان ها بوده، و همراه با آن ها است و پس از آن ها نیز می ماند.(1)

و فرموده اند:

آخرین کسی که چشم از جهان می بندد، امام است، مبادا کسی در روی زمین باقی بماند که حجّت بر او تمام نشده باشد!(2)

پس حجّت خدا همواره در روی زمین هست. امّا به تعبیر رسای امیرالمؤمنین علیه السلام : «گاهی ظاهر و مشهور است و گاه، ناامن(3)  و

ناپیدا»(4)

روزی پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم به دلیل فشارهای مشرکان در شِعب ابی طالب یا غار ثور بود. روزی امام موسی کاظم علیه السلام در زندان بغداد به سر می برد و روزی امام هادی و امام عسکری علیهما السلام در منطقه ی نظامی سامرا تحت نظر دشمن عبّاسی، در شدّت محاصره زندگی می کردند. در این حالات، حجّت حق، ناامن بود. امّا هم چنان حجّت بود، مشعل امامت را به دست داشت و به شیوه های خاصّی راه هدایت را به هدایت طلبان نشان می داد.

و امروز که آخرین امام از خاندان نور، حضرت مهدی ارواحنا فداه در شرایط عدم امنیت به سر می برد، مانند خورشید پشت ابر، نور خود را به آن ها که از ظلمت گریزانند، می رساند. دیده ی دل، او را می بیند، گرچه هم چون بوی گل، به چشم ظاهر نیاید.

باز آی، ای چو بوی گل، از دیده ها نهان         کز رنج انتظار تو، پشت فلک خمید(5)

1- کمال الدین، ج 1 ص 4، حدیث امام صادق علیه السلام .
2- بحارالأنوار، ج 23، ص 21، حدیث 21.
3- «ناامن» در برابر «خائف» به کار رفته است. باید دانست کهترجمه ی «خائف» به «ترسان» چندان دقیق نیست.
4- نهج البلاغه، فیض الاسلام، حکمت 139، ص 1158.
5- بیت از سید علی موسوی گرمارودی.