درس هایی از دعای ندبه صفحه 3

1: راه

وَ جَعَلْتَهُمُ الذّریعَهَ إلَیکَ وَ الوَسیلَهَ إلی رِضْوانِک .

(خدایا) ایشان (پیامبران و امامان) را، راهی به سوی خود و وسیله ای برای دستیابی به رضایت خود قرار دادی.

خدای جان آفرین و جهان آفرین، انسان ها را آفرید و باران نعمت های خود را بر کویر وجود آن ها جاری ساخت. آن گاه در برابر این همه نعمت، از آن ها خواست به حکم عقل سلیم که به آن ها بخشیده، نعمت هایش را شکر گزارند و کفران نکنند، یعنی به «عبودیت» او گردن نهند، عبودیتی که خود، سبب آزادی از تمام قید و بندهای باطل و بیهوده است.

خداوند تعالی برای پیمودن این راه، از مردم خواست که به بارگاه او «وسیله» جویند، تا مسیر عبودیت را درست بپویند. بدین روی، در قرآن بزرگ خود فرمود :