کتابخانه بالقرآن

کوثر بخشایش: ارمغانی برای مهمانان ماه خدا صفحه 210

صفحه 210

روز ششم

حبیبا! اگر گرد گناه کردم و آلوده دامن شوم؛ سزاوار چیزی جز تازیانه ادب نخواهم بود و اگر آلوده مانم، خود را در شعله خشمت سوخته خواهم دید.

تنها شور اشتیاق توست که مرا از تمامی خطرات باز خواهد داشت، پس آتش اشتیاقت را همواره در دلم افروخته دار تا از قافله رستگاران عقب نمانم و نگذار در این حیرتگاه پر حادثه واگذاشته شوم زیرا نیستی در راه تو عین هستی است و هستی برای غیر تو عین نیستی؛ ای انیس دلِ آرزومندان.

روز هفتم

الهی مرا به آداب عبارت آشنا ساز تا زمینه عبادت تو را فراهم آورم، آنگاه که با یاد توام و در ذکر تو، هیچ چیزی از دنیا در یادم نمی گنجد و جسارت هیچ بیهوده کاری حتی در خاطرم خطور نمی کند.

پس چه نیکوست که روزیم همواره ذکر مبارک تو باشد و زیباتر آن است که هر که تو را یاد کند تو او را یاد کرده ای!

پس در این ظلمت سرای گمراهی راهم نمای و در خلوت معرفت خود پناهم ده.