شرح دعای مکارم الاخلاق صفحه 237

ندارند.

2_ مردم دستور دارند که از آن چه خدا ایشان را روزی داده، در نهان و آشکارا انفاق نمایند.

3_ خدا، هر آن کس را که بخواهد، به فراوانی _ به تعبیر قرآن: بغیر حساب _ روزی می دهد.

4_ ثمره ی تقویپیشگی، گشایش در کار است و روزی بردن از آن جا که به حساب نمی آید و انسان گمان آن را نمی برد.

5_ شهیدان، هر چند که روح از جسم عنصری ایشان مفارقت می کند و می میرند؛ امّا به واقع زنده اند و نزد خداوند روزی می خورند.

6_ جایگاه زنان و مردان مؤمن و صالح، بهشت است و در آن جا به فراوانی _ بغیر حساب_ روزی می خورند.

7_ روزی های پاک را خداوند، برای بندگان مؤمن خویش قرار داده و آن ها نباید خود، این روزی را بی جهت بر خویش حرام نمایند.

8 _ مردم در برخورداری از روزی، یک سان نیستند. جمعی گشاده روزی و برخی از این جهت در تنگنا هستند.

9_ بندگان مخلص خدا در جهان واپسین، روزی مشخّص و معلوم دارند. این ثمره ی رفتار پسندیده ی آنان در این جهان است.

10_ اگر همگان از گشاده روزی برخوردار شوند، چه بسا که سر به طغیان برمی دارند.

11_ خداوند، عمده ترین منبع روزی رسانی را زمین و آسمان قرار داده است، که بیشتر آیات در این زمینه، ناظر به بارش آسمانی و رویش زمینی است.

12_ آن کس که از نظر روزی در تنگنا قرار گرفته، سزاست تا از همان مقدار که خدا به او داده نیز انفاق نماید.

13_ ملاک ارزش گذاری روی فرد، به هیچ وجه چنین نیست که گشاده روزی باشد یا در تنگی معیشت. خود انسان نیز نباید این دو حالت را دلیل بداند بر این که از جانب خداوند، مورد اکرام یا اهانت قرار گرفته است.

مواردی که در بالا بدان اشاره رفت، لزومآ تمام حقایق مندرج در آیات قرآنی در زمینه ی رزق نیست. با این همه، به میزان زیادی، فهم و بهره گیری از کلام امام سجّاد علیه السلام را آسان می دارد.

[88 _ و اکفنی مؤونه الاکتساب]

آن حضرت از خدا می خواهد که «وَ اکْفِنی مَؤُنَهَ الإْکْتِسابِ». این آیه ی قرآن تداعی می شود که :

(کلَّما دخل علیها زکریّا المحراب وَجَدَ عِنْدها رِزقآ)(1)

( هروقت زکریا بر او (مریم) در محراب وارد می شد، نزد او روزی می یافت. )

حضرت مریم علیها السلام بی هیچ رنج و تعبی، روزی از سوی خداوند دریافت می کرد و زکریّا علیه السلام همه روزه شاهد این برخورداری بود. نیز داستان بنی اسرائیل به یاد می آید که :