آموزه هایی از دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 11

فصل دوم: ویژگی های انسان الهی

اشاره

آنگاه که دست رحمت خداوندی از آستین فیضش بیرون آمد و وجود انسان را از خاکْ سرشت، بر این طرح زیبای خود که بر عالم خلقت نگاشت، آفرین گفت و خود را ستود. (1) فرشتگان او که از باطن این موجود، آگاه شدند، به بارگاه لطف حضرت پروردگار اعتراض کردند. ایزد منان در پاسخشان جوابی فرمود که آتش اعتراضشان را به گلستان رضا تبدیل کرد و گفت: «من چیزی می دانم که شما نمی دانید». (2)

روح بلندی که خداوند متعال در انسان قرار داد و آن را سرچشمه وجود او کرد، علت تحسین پروردگار به شمار می رفت.