آموزه هایی از دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 24

با این همه نیاز و احتیاج، تو ما را آفریدی و نعمت دادی و به ما عشق ورزیدی که اگر جز این بود، تا کنون نه این همه نعمت، بلکه نقمت ها، سراسر وجودمان را فرامی گرفت.

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد

ما به او محتاج بودیم، او به ما مشتاق بود (1)

خدایا، من به درگاهت، توبه می کنم و دست دعا به بارگاه تو دراز می کنم بی آنکه لیاقت استجابت دعا داشته باشم و یا چنان لیاقتی که تو مرا ببخشی... . (2) خدایا، تو به آنچه عمل کردم آگاهی و بر اعمالم ناظر، و با تمام این اوصاف نعمتت را از من دریغ نکردی.

خدایا، همواره از تو خیر و نیکی به من نازل می شود و از من شر و بدی به سوی تو می آید و همواره فرشته ای از فرشتگان مقرب درگاهت عمل بدی را از من به پیشگاه تو عرضه می کند، ولی هیچ کدام مانع بخشش نعمت هایت نشد. به راستی که چقدر بزرگ و صبوری... . (3)

دریای امید

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لا أَرْجُو غَیرَهُ وَ لَوْ رَجَوْتُ غَیرَهُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی.

1- . خواجه حافظ شیرازی، دیوان اشعار.
2- . مفاتیح الجنان، دعای ابوحمزه ثمالی.
3- . مفاتیح الجنان، دعای کمیل.