آموزه هایی از دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 3

پیش گفتار

سپاس مخصوص خداوند یکتایی است که موحدان از کنه شناخت و معرفتش، عاجز و شاکران از سپاس دریای بی کران نعمتش، ناتوان و مشتاقان به اشتیاق دیدارش، شتابان و گنه کاران به باب رحمت و مغفرتش، امیدوارند. شیفتگانش با یاد او شب را سحر می کنند و در تاریکی شب با تنها معشوقشان به مناجات می پردازند و دست راز و نیاز به بارگاه او برمی آورند.

پروردگاری که پیامبران و رسولان را برای نجات بشر از ضلالت و گمراهی و رسیدن به سعادت و رستگاری فرستاد. او که پیوسته آغوش رحمت و مغفرت، برای خیل بندگانش و باب لطف و عنایت، برای خاصان بارگاهش گشوده است و دعا و مناجات را ریسمانی برای ارتباط بندگانش قرار داده تا در هر زمان و مکان، نیازشان را به بارگاه بی نیاز عرضه کنند.