آموزه هایی از دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 53

می شود و با چشم او می بیند و با گوش او می شنود. آنگاه به اذن پروردگارش همان کاری را می کند که خداوندگارش می تواند:

وَ قَالَ(ص): إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی یقُولُ لَا یزَالُ عَبْدِی یتقرّب إِلَیَّ بِالنَّوَافِلِ مُخْلِصاً لِی حَتَّی أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ کُنْتُ سَمْعَهُ الَّذِی یسْمَعُ بِهِ وَ بَصَرَهُ الَّذِی یبْصِرُ بِهِ وَ یدَهُ الَّتِی یبْطِشُ بِهَا إِنْ سَأَلَنِی أَعْطَیتُهُ وَ إِنِ اسْتَعَاذَنِی أَعَذْتُه. (1)

پیامبر اکرم(ص) فرمود: خداوند بلندمرتبه فرمود: همیشه بنده من با نمازهای نافله به من نزدیک می شود، درصورتی که کاملاً به من اخلاص دارد تا اینکه او را دوست دارم. هرگاه او را دوست داشتم، آنچه را من می بینم و می شنوم، او هم می بیند و می شنود. او به منزله قدرت من است. اگر از من چیزی بخواهد، به او می دهم و اگر به من پناه آورد، پناهش می دهم.

این راه نه چنان است که فقط برای اولیای الهی و بندگان خاص او هموار باشد، بلکه هرکس کمر همت ببندد و پای در راه اطاعت خداوندگار بگذارد و فقط رضای او را بطلبد و در سایه اطاعت او خویش را بپروراند، خواهد توانست به مرتبه ای از تقرب برسد که جانشین پروردگار شود.

امام سجاد(ع) چه زیبا به خداوند عرض می کند:

اللَّهُمَّ إِنِّی أَجِدُ سُبُلَ الْمَطَالِبِ إِلَیکَ مُشْرَعَهً وَ مَنَاهِلَ الرَّجَاءِ إِلَیکَ [لَدَیکَ] مُتْرَعَهً وَ الاسْتِعَانَهَ بِفَضْلِکَ لِمَنْ أَمَّلَکَ مُبَاحَهً وَ أَبْوَابَ الدُّعَاءِ إِلَیکَ لِلصَّارِخِینَ مَفْتُوحَهً.