آموزه هایی از دعای ابوحمزه ثمالی صفحه 69

کافر، ای فاجر، ای مکار، ای زیانکار، اعمالت بر باد رفت و اجرت باطل شد. (1)

و چه تقاضای مهمی است اینکه بنده از پروردگارش بخواهد تا از آلایش به این فساد و پستی در امان بماند. به راستی که ریا، خود، نوعی شرک است و با توحید و یکتاپرستی جمع نمی شود. ازاین رو، هیچ یکتاپرستی نیست که عمل خالص و عبادت افلاکی خویش را برای جلب رضایت دیگری، به حضیض خاک سقوط دهد و اجر آن را از بنده ضعیف دیگری طلب کند.

دنیادوستی

سَیدِی أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیا مِنْ قَلْبِی.

بار خدایا، دنیادوستی را از قلب من خارج کن.

آنان که سودای روی دوست، دل و جانشان را واله کرده است و صبح را در انتظار شب و خلوت با محبوب خویش شام می کنند، جز عشق او چیز دیگری در دل ندارند و به جز لطف و مرحمت او به هیچ کس چشم امیدی ندارند. آنان که طالب جلوه محبوبند، خانه دل را از غیر او پاک می کنند. به راستی که فهمیدند قلب، خانه و حریم خداست. (2) ازآن رو، غیر خدا را در آن جای ندادند.

بود خانه دل حریم خدای مکن جز خدا را در آن خانه جای