جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 156

1- مفاتیح الجنان، دعای عرفه، ص491.

بخش هجدهم

اشاره

«اِلهی فَلَکَ الْحَمْدُ اَبَدا اَبدا دائِما سَرْمَدا یَزِیدُ وَ لا یَبیدُ کَما تُحِبُّ و َ تَرْضی».

ترجمه

معبود من! از این رو سپاس تنها برای توست، سپاسی بی نهایت، همیشه و پیوسته، سپاسی که لحظه به لحظه زیاد گردد و از بین نرود، آنچنان که تو دوست داری و راضی هستی.

واژه ها

حمد: ستایش نسبت به کاری که از روی اختیار صادر شده باشد.

ابد: بی نهایت.

دائم: همیشه.

سرمد: پیوسته.

معجم، واژه های ابد، دهر، زمان، دوام، خلود، سرمد و امد را مترادف هم معرفی می کند با تفاوتهای اندکی(1).

لایبید: نابود نشود، از بین نرود. باد الرجل یبید بیدا أی هلک.(2)

شرح

انحصار ستایش به پروردگار متعال

ستایش منحصر به پروردگار متعال است، حرف