جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 182

1- مطفّفین /14.

بخش بیست و هفتم

اشاره

«اِلهِی انْظُرْ اِلَیَّ نَظَرَ مَنْ نادَیْتَهُ فَاَجابَکَ وَاسْتَعْمَلْتَهُ بِمَعُونَتِکَ فَاَطاعَکَ یا قَریبا لا یَبْعُدُ عَنِ الْمُغْتَرِّ بِهِ وَ یا جَوادا لا یَبْخَلُ عَمَّنْ رَجا ثَوابَهُ».

ترجمه

معبودم! نظر کن به من همانند نظر به کسی که او را خوانده ای و او هم پذیرفته و با کمک خودت به کار گماشته ای و او هم اطاعت نموده، ای کسی که دور نیست از فردی که فریفته او شده (بر او جرئت ورزیده) و ای بخشنده ای که بخل نمی ورزد نسبت به فردی که ثوابش را امیدوار است.

واژه ها

نظر: نگاه، کنایه از توجه و عنایت.

استعمال: به کار گماشتن، به کار بردن.

معونت: کمک.

مغتر: فریفته، فریب خورده.

شرح

1 و 2 - دو درخواست و دو ستایش

امام در این فراز دو درخواست دارد و دو ستایش که اینک بیان می شود: