جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 186

1- اقرب الموارد، ج3، ص118.

شیفته، زبانی صادق، نگاهی صائب.

1 - دلی شیفته

قلب مشتاق، قلبی است که از جای برکنده شده و به سوی دوست به پرواز آید. در این دل غیر از خدا آرزویی نیست که او «مُنی قُلُوبِ الْمُشْتاقین»(1) است و غیر از خدا هدفی ندارد که او «غایَهَ آمالِ الْمحِبّین»(2) است. امام سجاد علیه السلام در مناجات خویش می گفت:

«اِلهی فَاجْعَلْنا مِمَّنِ اصْطَفَیْتَهُ لِقُرْبِکَ وَ وِلاَیَتِکَ وَ اَخْلَصْتَهُ لِوُدِّکَ وَ مَحَبَّتِکَ وَ شَوَّقْتَهُ اِلی لِقائِکَ»(3).

(معبودم! قرار ده ما را از زمره افرادی که برای نزدیکی و ولایت خود برگزیده ای و آنها را برای مهر و محبت خود خالص فرموده ای و ایشان را به ملاقات خود تشویق نموده ای).

و نیز همان امام در زیارت «امین اللّه» هنگامی که چهره خویش را بر روی تربت امیرالمؤمنین علیه السلام نهاده است ضمن درخواستهای خود از خداوند می گوید: «مُشْتاقَهً اِلی فَرْحَهِ لِقائِکَ»(4) (پروردگارا مشتاق به ملاقات فرح بخش خویش گردان».

2 - زبانی صادق

مدعیان عشق فراوانند، ولی عاشقان واقعی اندک، همچنان که مدعیان ایمان بسیارند و مؤمنان واقعی کم، چه بسا افراد بسیاری که داعیه ایمان دارند، ولی به فرموده قرآن: «وَ لَمَّا یَدْخُلِ الاْیمَانُ فی قُلُوبِکُمْ»(5) (هنوز ایمان در دلهای شما وارد نشده است) و چه بسا گروهی داعیه عشق الهی داشته باشند، ولی هنوز از محبت نفس فارغ نشده اند.

همگان می گویند: «اِیَّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیَّاکَ نَسْتَعینُ» (تنها تو را پرستش می کنیم و تنها از تو