جلوه گاه عرفان: شرح مناجات شعبانیه صفحه 191

1- المفردات فی غریب القرآن، ص144.

عباره اخرای ملول است.(1)

شرح

سعادت و خوشبختی انسان در پرتو ولایت الهی است و از این رو اولیای او هم جاودانه هستند هم عزیز و هم شادمان که اینک اشاره بدان می شود.

1 - جاودانگی اولیای الهی

هر شهرتی و هر قدرتی ناپایدار است به جز شهرت و قدرت اولیای الهی که جاودانه می باشد از این رو امام علیه السلام می فرماید: آن کس که به وسیله تو معرفی شود ناشناخته

نخواهد بود، افرادی هستند که چند روزی شهرت می یابند، سرزبانها می افتند، کرّ و فرّی

دارند وعده ای برای آنها شعار می دهند، ولی به تدریج خاموش می شوند، محو می گردند و در لابلای تاریخ مدفون می شوند، ولی پیامبران الهی و رهبران طریقه توحید

برای همیشه نور افشانی می کنند و مکتب و آیین پاک آنها بر تارک تاریخ می درخشد.

از آن همه نعره های مستانه فرعون و نمرود تا هیتلر و لنین هیچ اثری برجا نیست و در موزه آثار باستانی دفن شده است، ولی نام بلند ابراهیم خلیل به عنوان بت شکن تاریخ زنده است و نام مقدس رسول گرامی اسلام به عنوان پیام آور توحید در میلیونها مأذنه طنین انداز است.

خداوند برای او «وَ اجْعَلْ لی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الاْخِرینَ»(2) را اجابت نمود و برای این «اِنَّا اَعْطَیْناکَ الْکَوثَرَ»(3) را اهدا فرمود.

در حالی که نه داعیه دروغین «اَ نَا رَبُّکُمُ الاَْعْلی»(4) از فرعون بر جا ماند و نه فریاد مستانه «های هیتلر» .