- پیشگفتار 1
- مناجات شعبانیه 7
- بررسی اسناد مناجات شعبانیه 17
- قسمت اوّل 21
- بخش اوّل 21
- اشاره 21
- درود بر پیامبر و خاندان او 22
- نقش صلوات 23
- شیوه درود بر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله 24
- قسمت دوم 26
- اشاره 26
- معانی دعا، نداء و نجوی 26
- دعا در اصطلاح شرعی 28
- سه حالت در دعا 28
- توسل 31
- توسل در فرهنگ شیعی 32
- سخنانی از فخر رازی در مورد توسل به پیامبر 34
- دو نمونه از دعای رسول اکرم صلی الله علیه و آله 35
- دو نمونه از دعای امام صادق علیه السلام 36
- تفاوت توسل و دعا 37
- زنده بودن پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نزد خداوند 38
- معنای سمیع و بصیر 40
- اشاره 42
- قسمت سوم 42
- گریز به سوی خداوند 43
- حضور در پیشگاه خداوند 44
- تضرّع در پیشگاه خداوند 45
- خشوع رسول اکرم صلی الله علیه و آله در پیشگاه الوهیّت 47
- خشوع امیرالمؤمنین علیه السلام در محضر خداوند 48
- امید به عنایات پروردگار 49
- قسمت چهارم 50
- اشاره 50
- چرا دعا کنیم؟ 52
- قسمت پنجم 54
- قضا و قدر 54
- اشاره 54
- جبر جهانی و اختیار انسانی 55
- علل و عوامل پیشرفت و سقوط 56
- دعا در پرتو تقدیر 58
- قسمت ششم 60
- اشاره 60
- فقر امکانی 61
- دو معنی برای «الفقر فخری» 62
- اشاره 64
- حرمان و خذلان 64
- بخش دوم 64
- اشاره 66
- بخش سوم 66
- خرسندی و خشم پروردگار 66
- فرو نشاندن خشم 68
- فاعلیت الهی و قابلیت امکانی 70
- بخش چهارم 70
- اشاره 70
- لطف الهی 72
- استعداد نخستین و استعدادهای تابعه 72
- بخش پنجم 74
- اشاره 74
- 1- ترسیم منظره قیامت 75
- 2 - زیبایی توکل 76
- بخش ششم 78
- لازمه بزرگی عفو و بخشش است 78
- اشاره 78
- اعتراف به گناه در پیشگاه خداوند 79
- عقوبت برای چیست؟ 79
- آفتاب لب بام 80
- اعتراف در مقابل غیر خدا 81
- بخش هفتم 82
- سعادت انسان 82
- اشاره 82
- خطر نفس 83
- بخش هشتم 85
- اشاره به نعمتهای الهی 85
- اشاره 85
- اشاره 87
- بخش نهم 87
- امید در دنیا 88
- یأس و قنوط 88
- یک خاطره 89
- درمان اضطراب 90
- جبران جنایت 90
- امید به آخرت 92
- تغییر هویت و اصلاح شخصیت 92
- خاطره ای عبرت انگیز 93
- ایمنی و یأس از خدا 94
- نومیدی و یأس از مردم 95
- بخش دهم 97
- اشاره 97
- ولایت الهی 98
- کفایت الهی 98
- قرب الهی 99
- فضل الهی نه استحقاق بشری 99
- رابطه بین گناه و جهالت 100
- ستّار بودن خداوند 101
- اشاره 101
- بخش یازدهم 101
- حفظ آبروی دیگران 104
- وجوب نهی از منکر و حرمت غیبت 106
- اشاره 107
- 1 - بذل و بخشش الهی 107
- بخش دوازدهم 107
- 2 - گذشت و مغفرت سرمدی 108
- 3 - اعمال ناقابل انسانی 108
- لقاء اللّه 110
- اشاره 110
- بخش سیزدهم 110
- لقاء از نظر لغت 111
- تحلیلی در مورد معنای لقاء 111
- لقاء آخرت 113
- لقاء کفّار 113
- دیدگاه مفسّران 114
- لقاء اللّه چیست؟ 114
- رؤیت الهی 122
- دیدگاه مفسّرین 123
- دیدگاه اخبار 124
- دو نکته در مورد رؤیت الهی 125
- دیدگاه مفسّران 127
- نظر به پروردگار 127
- دیدگاه روایات 130
- تحلیل مرحوم علامه مجلسی 131
- تقابل دو چهره 133
- محرومیت کفّار 135
- لقاء ویژه 137
- شوق دیدار 138
- اشاره 141
- بخش چهاردهم 141
- نیاز انسانی و کرامت الهی 142
- نکاتی در مورد پوزش و اعتذار 143
- اشاره 147
- بخش پانزدهم 147
- دو نکته 148
- 1 - رابطه بین مکرمت و هدایت و پستی و ضلالت 150
- بخش شانزدهم 150
- اشاره 150
- اشاره 150
- دو نوع هدایت 151
- 2 - رابطه بین آبرو و عافیت و فضیحت و گناه 152
- سرمایه زندگی 153
- بخش هفدهم 153
- اشاره 153
- هدف اولیای الهی از زندگی 154
- اشاره 156
- بخش هجدهم 156
- انحصار ستایش به پروردگار متعال 156
- دوام ستایش 157
- ستایش شایسته 158
- گستردگی ستایش 158
- ویژگی نماز 159
- اشاره 160
- بخش نوزدهم 160
- مقایسه غنای الهی و نیاز بشری 160
- محبت الهی 162
- عشق و اخلاص امیر مؤمنان 162
- خاطره ای از زندان 163
- نور محبت را از من مگیر 163
- بضاعتی اندک و آرمانی عالی 164
- بخش بیستم 164
- اشاره 164
- اشاره 166
- بخش بیست و یکم 166
- حکمت آفرینش 166
- بحث فلسفی 167
- اشاره 168
- بخش بیست و دوم 168
- ترسیم دوران غفلت 168
- اشاره 170
- بخش بیست و سوم 170
- یک تحلیل روانی 171
- گرفتاری های گوناگون 171
- فروتنی در پیشگاه احدیت 174
- بخش بیست و چهارم 174
- اشاره 174
- بخش بیست و پنجم 176
- اشاره 176
- 1 - پشیمانی و اعتذار 177
- 2 - درخواست عفو 178
- 3 - عفو الهی نمودی از کرامت اوست 178
- بخش بیست و ششم 179
- اشاره 179
- هر نیرویی از خداوند متعال است 179
- عنایت الهی 180
- عوامل اجتناب از گناه 180
- کرامت ایزدی سبب دوری از گناه است 181
- غفلت و آلودگی 181
- اشاره 182
- 1 و 2 - دو درخواست و دو ستایش 182
- بخش بیست و هفتم 182
- 3 - قرب الهی 183
- 4 - امید انسانی و بذل و بخشش الهی 183
- بخش بیست و هشتم 185
- اشاره 185
- 1 - دلی شیفته 186
- 2 - زبانی صادق 186
- 3 - نگاهی صائب 187
- بخش بیست و نهم 190
- اشاره 190
- 1 - جاودانگی اولیای الهی 191
- 2 - عزّت دوستان خداوند 192
- 3 - شادمانی اولیای الهی 193
- بخش سی ام 195
- 1 - راههای معرفت 195
- اشاره 195
- 2 - تنها اتکال به خدا 197
- حسن ظن به خداوند 198
- بخش سی و یکم 198
- اشاره 198
- درجات اولیا 200
- اشاره 200
- بخش سی و دوم 200
- برترین مردم 201
- امام سجاد علیه السلام و نزول باران 202
- اشاره 202
- 1 - لازمه محبّت الهی 204
- 2 - ثمره اطاعت از پیامبر 204
- بخش سی و سوم 205
- وله و شیفتگی در عبادت و یاد خدا 205
- اشاره 205
- ذکر خفی و ذکر جلی 206
- خواسته های گوناگون 208
- تشرّف به جایگاه قدس پروردگاری 209
- بخش سی و چهارم 211
- همراهی با نیکان 211
- اشاره 211
- نهی از همنشینی با بدان 213
- سخن حضرت مسیح در مورد همنشین 214
- روایاتی در مورد مجالست 214
- داستان جوان نیکی که در اثر مصاحبت با پدر بدرفتار گرفتار غرق شد 216
- موقعیّت خداپسندانه 217
- خشنودی خداوند در چیست؟ 219
- ضعف بشری و قدرت الهی 220
- استغفار اولیای الهی از چیست؟ 221
- بخش سی و پنجم 221
- اشاره 221
- انابه به سوی پروردگار 223
- مالکیت الهی 223
- سهو و غفلت انسانی 224
- اشاره 225
- بخش سی و ششم 225
- انقطاع به سوی پروردگار 226
- کمال انقطاع چیست؟ 226
- دعایی از امام سجاد علیه السلام 227
- ابراهیم اسوه انقطاع 227
- تبتیل در قرآن کریم و دیدگاه مفسّران 228
- اولیای الهی 230
- اشاره 232
- 1 - نورانیت دل 232
- نتیجه انقطاع 232
- 2 - شکافتن حجابهای نورانی 234
- 3 - رسیدن به منبع عظمت 235
- 4 - تمسّک به مقام قدس 235
- اشاره 237
- مقامات سه گانه (نداء، نظر و نجوی) 237
- اشاره 237
- بخش سی و هفتم 237
- 1 - مقام نداء 238
- اشاره 239
- 2 - مقام نظر 239
- 3 - مقام نجوی 240
- عشق به زیبایی و عشق به خداوند 240
- علوم رهبران الهی 241
- روشن بینی اولیای الهی 242
- یک نکته در مورد روان کاوی 242
- اشاره 244
- بخش سی و هشتم 244
- حسن ظن به خداوند 245
- یأس از رحمت الهی 245
- خوف و رجاء 246
- ایمنی از سیاست الهی 246
- دو عامل محرک آدمی 248
- رجاء دروغین 248
- کرم جمیل 249
- اشاره 251
- بخش سی و نهم 251
- خطر گناه 252
- توکل انسانی و گذشت الهی 254
- بخش چهلم 255
- اشاره 255
- تبدیل بدیها به خوبیها 255
- بخش چهل و یکم 257
- اشاره 257
- لقاء اللّه در این جهان 258
- نخستین مانع لقای الهی 259
- بخش چهل و دوم 263
- تشویق و توبیخ 263
- اشاره 263
- بخش چهل و سوم 265
- اشاره 265
- اشاره 265
- بخش اوّل 265
- ابتهال برای چیست؟ 266
- 1 - یاد خدا 267
- بخش دوم 267
- اشاره 267
- اشاره 267
- فراموشی از خداوند سبب فراموشی از خود می شود 268
- تداوم یاد خدا 269
- تداوم یاد خدا در اسلام 270
- 2 - رعایت پیمان الهی 272
- شکر و سپاس پروردگاری 273
- اشاره 273
- کفران نعمت 277
- شکر و عبادت 277
- دو خاطره از رسول اکرم صلی الله علیه و آله 278
- شکر شایسته 278
- 2 - سطح انتظار عاقلانه و منطقی 279
- اشاره 279
- 1 - توجه به نعمتهای الهی 279
- انگیزه شکر 279
- 4 - شناخت عوامل بدیها و کاستیها 280
- 3 - نگاه به پایین تر از خود 280
- شکر و شکوی 281
- شکر عملی 281
- شکرگزاری در سطح کلان کشوری 282
- علت پیشرفت و سقوط کشورها 282
- استخفاف دینی 283
- بخش چهل و چهارم 286
- اشاره 286
- سخنی در مورد نور الهی 288
- نور ابهج کدام است 290
- گفتاری در مورد عرفان 291
- واژه عرفان 292
- عرفان چیست؟ 292
- زبان عرفان 293
- شروط عرفان 293
- دکتر الکسیس کارل در مورد احساس عرفانی می گوید 294
- مدرسه عرفان 295
- کتاب عرفان 295
- دلیل عارف 295
- استاد عرفان 296
- دیدگاه عارف 297
- عشق به کمال مطلق 298
- خواسته عارف 298
- روحیات عارف 299
- کردار عارف 299
- دشمن عارف 300
- سرانجام عارف 300
- بدون تعلق 301
- توحید و عرفان 301
- خوف و رجاء 301
- خوف الهی 302
- بازگشت به دعا 302
- ماهیت ترس 303
- عامل خوف الهی 303
- اصول مرابطه 304
- ثمرات خوف 304
- ابعاد مراقبت 305
- مراقبت دل و مراقبت جوارح 306
- مراقبت انسانی و مراقبت الهی 307
- دو اسم از اسماء حسنای الهی 308
- سخن پایانی 308
- کتابنامه 310
1- جنّ /18.
2- حج /73.
3- اسراء /56 - 57.
4- مجمع البیان، ج6، ص422.
5- فخر رازی، تفسیر مفاتیح الغیب، ج20، ص231.
6- احمد مصطفی المراغی، تفسیر المراغی، ج15، ص62.
معرفی می کنند به ویژه آن که آیات مذکور پس از نام داوود و سلیمان در آیه قبلی آمده است.
اضافه بر آن درخود آیه تصریح است بر آن که افرادی را که آنان می خواندند و درخواست حاجت از ایشان می نمودند خودشان وسیله جویی در پیشگاه پروردگار می نمایند، آنها امید به رحمت خداوند دارند و از عذاب او بیمناک می باشند، بدیهی است که بتها نه در پی وسیله ای هستند که تقرّب به خدا جویند نه امید به رحمت او داشته و نه از عذاب او بیمناک می باشند، بلکه این صفات مربوط به اولیای الهی است که
در آیات دیگر هم مشابه آن وجود دارد و می گوید: «یَدْعُونَنَا رَغَبًا وَ رَهَبًا»(1) بنابراین خداوند متعال نهی می فرماید از این که دعا در مقابل اولیای الهی انجام گیرد و درخواست
حاجت مستقیما از ایشان شود.
«وَ مَنْ اَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُوا مِنْ دُونِ اللّه ِ مَنْ لا یَسْتَجیبُ لَهُ اِلی یَوْمِ القِیامَهِ وَهُمْ عَنْ دُعَآئِهِمْ غافِلُونَ * وَ اِذا حُشِرَ النَّاسُ کانُوا لَهُمْ اَعْداءً وَکانُوا بِعِبادَتِهِمْ کافِرِین»(2).
(و کیست گمراه تر از فردی که جز خداوند اشخاصی را می خواند که تا روز قیامت هم هیچ گاه پاسخ او را نمی دهند و از درخواست ایشان بی خبر می باشند، و هنگامی که انسانها محشور گردند آن اشخاصی که خوانده شده اند دشمنان ایشان خواهند بود و نسبت به عبادت ایشان بیزاری می جویند).
نکته حساس در آیه آن است که خداوند متعال این دعا و درخواست را مرادف عبادت می شمارد به صورتی که درآیه قبل با واژه های «یدعوا» و «دعائهم» بیان فرموده و
در آیه بعد با واژه «عبادتهم» بیان می نماید، ولی تنها پرستش نیست، بلکه درخواست حاجت از کسی است که پاسخگو نمی باشد مانند درخواستی که بنده باید از خدای خویش داشته باشد. این آیه هم در مقابل افرادی است که دعا در پیشگاه اولیای الهی
می کردند، زیرا می فرماید روز قیامت هنگامی که انسانها محشور می شوند همان افرادی که از آنها درخواست حاجت شده است دشمن درخواست کنندگان بوده و به عبادتشان