دعا: زبان راز و نیاز در قرآن (تفسیر دعاهای قرآنی) صفحه 2

فرمود: «اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثیراً وَ سَبِّحُوهُ بُکْرَهً وَ أَصیلاً» خدا را بسیار یاد کنید، و صبح و شام او را تسبیح گویید.(1)

یک مرتبه با قلبی آکنده از عشق و محبتش گفتم:

«إلهی و ربی من لی غیرک»

او هم با همه ی عزت و کرم و لطف و محبتش فرمود:

«أَ لَیْسَ اللَّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ» آیا خداوند برای (نجات و دفاع از) بنده اش کافی نیست؟(2)

به نام خدای یکتای بی همتا، به نام الله یاری دهنده ی قلب ها، و جان پناه دل ها، خدایی که ما را آفرید و جان داد، دل و فکر عطا نمود و ما را از چشمه سار معنویت و ارتباط با خود سیراب و بهره مند ساخت، خدایی که ما را آفرید، پناه داد، روزی داد، می میراند و زنده می کند. شکر و سپاس، خداوند متعال را که ما را مورد لطف و رحمت بی پایان خودش قرار داد.

دعا زبان عشق و نیاز بنده نیازمند به درگاه خدای بی نیاز است. دعا از جمله مفاهیم اسلامی و قرآنی است، دعا هم چون سایر اعمال عبادی مقدمات

و مؤخرات و راه ورود و خروج دارد و در فضائلش بسیار سخن به میان آمده است. مخفی نیست که دعا جایگزین تفکّر، جهاد و کوشش، تلاش و تحمل سختی ها در مسئولیت های زندگی نیست. در اندیشه ی شناسایی دعا بدان