- تقدیم به 1
- اشاره 5
- 2. انواع دعا 6
- 5. تفاوت دعا و زیارت 9
- 4. دعا لقلقه زبان نیست 9
- 6. مشروعیتِ توسل، زیارت و شفاعت 10
- 8. لزوم ارتباط با اهل بیت علیهم السلام 21
- 10. انواع ادعیه و زیارات مهدوی 23
- اشاره 25
- دعای سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف 30
- دعای معرفت 35
- دعای فرج 41
- دعای «اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِیقَ الطَّاعَهِ» 44
- دعای عهد 56
- زیارت آل یس 62
- دعای ندبه 76
- الف) باب اول: دعاها 105
- اشاره 105
- ب) باب دوم: اعمال سنه(اعمالی که در طول سال انجام می شود) 106
- ج) باب سوم: زیارت ها 106
- اشاره 109
- ضرورت دعا کردن 110
- دعا 110
- آداب دعا 111
- شرایط استجابت دعا 114
- موانع استجابت 115
- اوقات دعا 116
- راز تاخیر در اجابت 117
- فضیلت صلوات و دعا برای حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت طاهرش علیهم السلام 122
- بلند همت بودن درخواسته ها 124
- شبهه هایی درباره دعا و پاسخ آن 125
- حالت پس از دعا 128
- خطر بزرگ شرک خفی پس از استجابت دعا 132
- دعائی از امام حسین علیه السلام 135
- فهرست برخی از منابع پیرامون ادعیه و زیارات مهدوی 137
دعای تعجیل فرج
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم».
روایت اول
امام صادق علیه السلام می فرماید:
«کسی که پس از نماز ظهر و نماز صبح در روز جمعه و غیر آن (روزهای دیگر) بگوید: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ، نمی میرد تا این که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را درک کند(ببیند)».(1)
روایت دوم
در ضمن دعایی طولانی که به عنوان دعای شب های قدر از امیرالمؤمنین علیه السلام نقل شده، این فراز آمده است که:
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِین...صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُم...».(2)
روایت سوم
همچنین در دعای دیگری از امام صادق علیه السلام که جامع دنیا و آخرت است، این فراز به چشم می خورد:
«ٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِی الْمِقْدَامِ قَالَ أَمْلَی عَلَیَّ هَذَا الدُّعَاءَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ هُوَ جَامِعٌ لِلدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ تَقُولُ بَعْدَ حَمْدِ اللَّهِ وَ الثَّنَاءِ عَلَیْهِ اللَّهُمَّ أَنْتَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ....اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ
1- مجلسی، بحارالانوار، ج 86، ص 364.
2- شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج 3، ص 82 و مجلسی، بحارالانوار، ج 95، ص 127.