ادعیه و زیارات مهدوی صفحه 41

خردمندان اهمیت و عظمت آن را درک نمی کنند. امام صادق علیه السلام در این باره می فرماید: «مراد پیروی خداوند و شناخت امام است».(1)

دعای فرج

«اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاءُ، وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ،[وَ انْقَطَعَ الرَّجَاءُ] وَ انْکَشَفَ الْغِطَاءُ، وَ ضَاقَتِ الْأَرْضُ وَ مُنِعَتِ السَّمَاءُ،[وَ أَنْتَ الْمُسْتَعَان] وَ إِلَیْکَ یَا رَبِّ الْمُشْتَکَی، وَ عَلَیْکَ الْمُعَوَّلُ فِی الشِّدَّهِ وَ الرَّخَاءِ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ[آلِ مُحَمَّدٍ أُولِی الْأَمْرِ] الَّذِینَ فَرَضْتَ عَلَیْنَا طَاعَتَهُمْ، وَ عَرَّفْتَنَا بِذَلِکَ مَنْزِلَتَهُمْ، فَفَرِّجْ عَنَّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عَاجِلًا کَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ مِنْ ذَلِکَ یَا مُحَمَّدُ یَا عَلِیُّ، یَا عَلِیُّ یَا مُحَمَّدُ، انْصُرَانِی فَإِنَّکُمَا نَاصِرَایَ، وَ اکْفِیَانِی فَإِنَّکُمَا کَافِیَایَ، یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ الْغَوْثَ، أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی أَدْرِکْنِی».(2)

مرحوم علامه مجلسی می فرماید:

شیخ بزرگوار مرحوم طبرسی صاحبِ تفسیر مجمع البیان در کتاب کنوز النجاح گفته است: این دعا، دعایی است که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف به ابوالحسن محمد بن احمد در کاظمین که از ترس جان به آنجا پناه برده بود (چون تحت تعقیب ظالمین قرار گرفته بود) تعلیم داده و به برکت این دعا وی نجات یافت. حضرت فرمود: این گونه بگو «اللَّهُمَّ عَظُمَ الْبَلَاءُ...». راوی می گوید: وقتی حضرت به جمله «یا صاحب الزمان» رسید، به سینه مبارکش اشاره نمود.(3)

فَرَج به معنای گشایش و حل مشکل و رخاء پس از شدت است. در این باره نیز دعاهای زیادی وارد شده است؛ مانند« لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیم...»،(4) دعای «یَا

1- کلینی، کافی، ج 1، ص 185.
2- ابن مشهدی، المزار الکبیر، ص 591.
3- مجلسی، بحارالانوار، ج 53، ص 275.
4- کلینی، کافی، ج 4، ص 284.