دعا از منظر حضرت آیه الله العظمی سیدعلی خامنه ای (مدظله العالی) رهبر معظم انقلاب اسلامی صفحه 21

ذکر یعنی همنشینی با محبوب

حالا این ذکر و یاد الهی، مراحلی دارد. ما، آدم ها همه در یک حدّ و در یک مرحله که نیستیم؛ رتبه ی ماها مختلف است. بعضیها از لحاظ روحی در درجات بالا هستند؛ مثل اولیاء و انبیاء و صالحین و اهل دل و اهل معنا. بعضی هم هستند مثل امثال بنده و ماها که به آن سطوح دسترسی ندارند؛ بعضی مان خبر هم نداریم از آنچه که در آن سطوح هست. برای همه ی ما ذکر هست- هم برای آن ها هست، هم برای ما هست- ذکر برای آن ها، همانی است که در روایت از امیرالمؤمنین علیه السلام است که فرمود: «أَلذِّکرُ مُجَالَسَهًٌ المَحبُوبِ»((1))؛

ذکر، همنشینی با محبوب است. این، برای اولیاست. لذّت ذکر برای آن ها لذّت همنشینی است. امیرالمؤمنین علیه السلام در یک روایت دیگر می فرماید؛ «أَلذِّکرُ

لَذَّهًٌ المُحِبِّینَ»((2))؛

ذکر لذّت عاشقان و محبّان است.49

ذکر یعنی یاد، در مقابل غفلت و نسیان

ذکر یعنی یاد. یاد در مقابل غفلت است؛ غفلت از خدا، غفلت از وظیفه و مسئولیت، غفلت از هنگام حسّاسِ مواجهه با مأموران الهی در عالم ملکوت- عالم بعد از عبور از جسمانیّت- و محاسبه ی بزرگ انسان در مقابل خدا در قیامت. این یادها تعیین کننده است.50

قرآن به مسلمانها خطاب می کند که: «أُذکُرُوا اللَّهَ ذِکراً کَثِیراً»((3))؛

خدا را ذکرِ کثیر کنید. ذکر یعنی یاد. ذکر و یاد در مقابل غفلت و نسیان است. غرق در عوارض و حوادث و پیشامدهای گوناگون شدن و از

1- ([1]) غررالحکم ص:189.
2- ([2]) غررالحکم ص:189.
3- ([3]) سوره ی أحزاب، آیه ی 41.