- سخن ناشر 1
- توشه ی دوم: مکر خدا بالاترین مکرها 11
- توشه ی سوم: خوبی و رستگاری تنها از سوی خداست 13
- توشه ی چهارم: هیچ کس از دایره قدرت خدا بیرون نیست 15
- توشه ی ششم: بخشش از خداست و کندی و سستی از ما 21
- توشه ی نهم: باز بودن راه برای پیشرفت 28
- توشه ی دهم: راز رهایی از چنگ بخیلان و خودخواهان 30
- توشه ی یازدهم: کردار ناپسند، حجاب بین انسان و خدا 31
- توشه ی دوازدهم: عنایت به کردار یا با کرم پروردگار؟ 33
- توشه ی سیزدهم: فرمان خدا به درخواست از وی 35
- توشه ی پانزدهم: زندگی همراه با ترس و امیدواری 39
- توشه ی شانزدهم: فزون بخشی خدای سبحان و گستردگی درخواست بندگان 41
- توشه ی هفدهم: گریز از خدا به خدا 43
- توشه ی هجدهم: بهترین پوشانندگان و بزرگوارترین بزرگواران 46
- توشه ی نوزدهم: گذشت در توانمندی 48
- توشه ی بیستم: کجاست بخشش دیرینت؟ 50
- توشه ی بیست و دوم: به راستی برای چه سپاست گوییم؟ 53
- توشه ی بیست و ششم: امیدواری به آمرزش پروردگار 62
- توشه ی بیست و هفتم: خوش گمانی به خدا 63
- توشه ی بیست و هشتم: تو به ما مهر می ورزی و ما با تو می ستیزیم! 66
- توشه ی سی و دوم: درخواست سرانجام نیک 74
- توشه ی سی و سوم: آرزوی زیارت کعبه و دیگر مشاهد مشرفه 76
- توشه ی سی و چهارم: دلایل کسالت در عبادت 78
- توشه ی سی و پنجم: لغزش به گناه و همانندی با گناه 81
- توشه ی سی و ششم: اعتراف به گناه زمینه استجابت دعا 83
- توشه ی سی و هشتم: توسل به قرآن و پیشوایان دین 88
- توشه ی سی و نهم: امید به رحمت پروردگار 90
- توشه ی چهلم: گریه بر هر درد بی درمان دواست 92
- توشه ی چهل و دوم: بیم و امید دو بال پرواز به سوی خدا 97
- توشه ی چهل و پنجم: اعتراف به گناه نخستین گام برای درخواست آمرزش 102
- توشه ی چهل و ششم: هراس جان کندن و عالم برزخ 104
- توشه ی چهل و هفتم: ایستگاه های رستاخیز 106
- توشه ی چهل و هشتم: درخواست یاری بدون سزاواری 108
- توشه ی چهل و نهم: بندگی، فلسفه آفرینش انسان 110
- توشه ی پنجاهم: همۀ خوبی ها نزد خداست 112
- توشه ی پنجاه و یکم: نمونه هایی از دعاهای شایستگان 114
- توشه ی پنجاه و دوم: بیشترین بهره در شب قدر 116
- توشه ی پنجاه و چهارم: گستردگی رحمت پروردگار 120
- توشه ی پنجاه و ششم: اخلاص در کردار 124
- توشه ی پنجاه و هشتم: گریز از خشم خدا به مهر وی 128
- توشه ی پنجاه و نهم: تقرب به حضرت حق 131
اما هنگامی که به یاد مرگ میافتم میاندیشم که دیگر شمارا نمیبینم، در این هنگام جبرئیل نازل شد و آیه فوق را فرود آورد. که بیانگر این است که افراد میتوانند در رستاخیز در رتبه پیامبران و امامان و شهیدان و صالحان باشند مشروط براینکه آنان را پیروی کنند.(1)
مولوی در توسل به پیشوایان دین و حرمت نام پیامبر مصطفی صلواتالله وسلامه علیه گوید:
مهر پاکان در میان جان نشان
کوی نومیدی مرو امیدهاست
صحبت صالح تو را صالح کند
بود در انجیل نام مصطفی
طایفهی نصرانیان بهر ثواب
بوسه دادندی بدان نام شریف
نام احمد چون حصاری شد حصین
دل مده الّا به مهر دلخوشان
سوی تاریکی مرو خورشیدهاست
صحبت طالح تو را طالح کند
آن سه پیغمبران بحر صفا
چون رسیدندی بدان نام و خطاب
رونهادندی بدان وصف لطیف
تا چه باشد ذات آن روحالامین(2)
توشه ی سی و نهم: امید به رحمت پروردگار
فوعزتک لوانتهرتنی مابرحت من بابک ولا کففت عن تملُّقک الی من یذهب العبد الّا الی مَولاه
1- . تفسیر مجمع البیان ذیل آیه فوق.
2- .[2] مثنوی معنوی /47، تهران، انتشارات جاویدان.