قرار بده، مرا با بندگان خوبت همراه کن و اعمال مرا قبول کن! خدایا! وقتی تنهای تنها در قبر قرار گیرم امیدم به رحمت توست، آن هنگام که در قبر توانایی هیچ کاری را نداشته باشم و مردم مرا به حال خود رها کرده باشند، نیاز به بزرگواری تو دارم.
* * *
شرح دعا
لحظه ای به فکر فرو می روم:
«وَ بُشْرَی مِنْ کَرَامَتِکَ قَبْلَ اَنْ تَتَوَفَّی نَفْسِی».
«خدایا! قبل از آن که جانم را بگیری، بشارتی از بزرگواری خودت به من برسان».
فاطمه از کدام بشارت سخن می گوید؟ آیات آخر سوره فجر را به یاد می آورم:
«یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّهُ...».
خدا در لحظه جان دادن مؤن به او چنین می گوید: «ای روحِ آرام یافته و مطمئن! در حالی که تو از لطف من خشنودی، من هم از تو خشنودم، به سوی ثواب و پاداشی که برای تو آماده کرده ام، باز آی! به جمع بندگان خوب من در آی! و به بهشت من داخل شو!».
چقدر این سخن آرامش بخش و زیباست! لطف و صفا و آرامش از این سخن می بارد، خدا از بنده اش دعوت می کند تا به بهشتی که نهرهای آب از زیر درختان آن، جاری است وارد شود، خدا بهشت و دیدارش را برای او