کسی که گناهان بندگانت را می پوشانی! تو دلی را که غمگین و افسرده شده است شفا می دهی و آن را شاد می کنی! از تو می خواهم که در روز قیامت، آبروی مرا به خاطر گناهانم، نریزی و در آن روز، مهربانی خودت را از من دریغ مکن! ای کسی که امید و آرزوی هر درمانده و بیچاره ای هستی! ای کسی که می توانی گناهان و خطاهای مرا به لطف خودت جبران کنی، از تو می خواهم خطاهای مرا ببخشی! قلب مرا از سیاهی های گناهان پاک کنی! خدایا! از تو می خواهم به من آمادگی نیکو برای بلاها عطا کنی که تو از همه بزرگوارتر هستی و آرزومندان را به آرزویشان می رسانی! * * *
شرح دعا
با خودم می گویم چرا فاطمه علیهاالسلام این خواسته را از خدا دارد:
«وَارزُقْنی حُسْنَ الاِستِعدادِ لِنُزولِ الْبَلایا».
«به من آمادگی نیکو برای بلاها عطا کن!».
من که از بلاها می ترسم، چقدر من با این تفکّر بیگانه ام؟ من ادّعا می کنم پیرو فاطمه علیهاالسلامهستم، امّا چقدر با اندیشه های او، فاصله دارم؟ من کجا ایستاده ام؟ چگونه زندگی می کنم؟ حس شرمندگی مرا فرا گرفته است! وقت آن است که چشم هایم را بشویم، طور دیگر نگاه کنم، من به این دنیا آمده ام تا به سوی کمال بروم، دل انسان از همه جهان هستی بزرگ تر است، امّا این دل، شیفته دنیا می شود، من به این دنیا آمده ام تا حرکت کنم،