- مقدمه 1
- اشاره 2
- اشاره 15
- روایت 21
- حکایت غلام عاشق که چون شاهنشاه را می دید بی هوش می شد: 25
- روایت 29
- حکایت 31
- روایت 33
- دعای کمیل 34
- اشاره 39
- اشاره 40
- خواهش دعا 41
- روایت 42
- اشاره 43
- 2- عمل 43
- سلطان ملک شاه و پیرزن 46
- اشاره 47
- روایت 47
- اشاره 48
- 5- ایمان و یقین 49
- اشاره 49
- حکایت 49
- روایت 51
- 6- پافشاری در دعا 52
- 7- عدم درخواست از مردم 53
- اشاره 58
- روایت 59
- اشاره 61
- 2- دعا به برادران دینی 62
- اشاره 62
- روایت 63
- 4- بالا آوردن دستها 66
- 5- اعتراف به گناهان 67
- اشاره 68
- 6- صلوات 68
- روایت 69
- روایت 70
- اشاره 71
- روایت 71
- 8- نام بردن حاجت 72
- 10- مسح کردن 73
- اشاره 76
- اشاره 77
- روایت 78
- 2- سستی در نماز 79
- 3- بعضی از گناهان 82
- اشاره 82
- روایت 85
- اشاره 86
- 1- بعد از فریضه ی نماز 87
- 2- هنگام روزه 88
- 3- هنگام سحر 89
- 4- شب و روز جمعه 91
- اشاره 91
- روایت 93
- 5- اوقات با فضیلت دیگر 94
- 7- وقتهای دیگری که دعا مستجاب می شود: 95
- 8- امام صادق علیه السلام، سه وقت دیگر را از وقتهای استجابت دعا دانسته اند که در ذیل آمده است: 96
- 10- هنگام رقّت دل 97
- اشاره 100
- 2- بقعه های امامان 103
- 3- مکه مکرمه 103
- اشاره 103
- به یاد روی تو 104
- نظر کیمیا 105
- اشاره 107
- دعای پدر برای فرزند 108
- داستان 108
- داستان 109
- دعای نکویی دیده 109
- ستم دیده 111
- سه دعای مستجاب 112
- دعای مسافر 112
- دعای غایب برای غایب 112
- واسطه قرار دادن محمد و خاندان پاکش 113
- سایل 113
- مؤمن مبتلا 113
- بهترین دعا 114
می گذارد، چنانچه الکسیس کارل می گوید:
"نیایش در همین حال که آرامش را پدید آورده است، به طور کامل و صحیحی در فعالیتهایِ مغزیِ انسان یک نوع شکفتگی و انبساطِ باطنی و گاه قهرمانی و دلاوری را تحریک می کند. نیایش خصایل خویش را با علامات بسیار مشخص و منحصر به فردی نشان می دهد؛ صفایِ نگاه، متانتِ وقار، انبساطِ شادیِ بی دغدغه، چهره یِ پر از یقین، استعدادِ هدایت و نیز استقبال از حوادث، به سادگیِ در آغوش گرفتنِ یک سرباز، یک شهید، مرگ را.
این ها است که از یک گنجینه ی پنهان در عمق جسم و روح حکایت می کند. تحت این قدرت و سلطنت، حتی مردمِ عاقل عقب مانده، ضعفا و کم استعدادها نیز می توانند نیروی عقلی و اخلاقی خویش را بهتر به کار بندند و از آن بهره ی بیشتری برگیرند.
چنین به نظر می رسد که نیایش، انسان ها را آن چنان رشد می دهد که جامه ای که وراثت و محیط به قامتشان دوخته است، برایشان کوتاه می گردد. ملاقات پروردگار آن ها را از صلح و آرامش درون لبریز می سازد، به طوری که شعشعه ی پرتو این صلح از چهره شان نمودار است و آن را هرجا که روند با خود می برند."
دعای کمیل
کمیل گوید: با مولایم امیرالمؤمنین در مسجد بصره نشسته بودم و اصحابش با او بودند. به بعضی از آنان گفت: معنی قول