بسمه تعالی شأنه
اهدا
لاعَذَّبَ اللهُ أُمِی إِنَّها شَرِبَتْ
حُبَّ الْوَصِیِّ وَغَذَّتْنیهِ بِاللَّبَنِ
وَکانَ لی والِدٌ یَهْوی أَبا حَسَنٍ
فَصِرْتُ مِنْ ذی وَذا أَهْوی أَبا حَسَنٍ
ثواب این رساله را به روح پاک مادر عزیزم، فاطمه خانم صافی، دختر مرحوم آیت الله آخوند ملا محمّدعلی، هم حجره و شریک بحث با مرحوم آیت الله میرزای شیرازی، که مشتاق لقای حضرت صاحب الزمان علیه السلام بود، هدیه می نمایم.
بانویی که در معرفت و ولایت و مداومت بر ادعیه و زیارت عاشورا با حال خضوع و خشوع و بُکاء، همچنین در شوهرداری و تربیت فرزند و فضایل علمی و عملی دیگر نمونه بود و در تربیت من رنج فراوان برد.
رَبِّ اغْفِرْ لی وَلِوالِدَیَّ وَارْحَمْهُما کَما رَبَّیانی صَغِیراً.