بسم الله الرحمن الرحیم
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی أَدْعُوهُ فَیُجیبُنی، وَإِنْ کُنْتُ بَخیلاً حِینَ یَسْتَقْرِضُنی. وَالْحَمْدُ لِلّهِ أَدْعُوهُ وَلا أَدْعُو غَیْرَهُ، وَلَوْ دَعَوْتُ غَیْرَهُ لَمْ یَسْتَجِبْ لی دُعائی. وَالصَّلاهُ وَالسَّلامُ عَلی أَمینِ وَحْیِهِ وَخاتمِ رُسُلِهِ، أَبی الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطّاهِرینَ سِیَّمَا الَّذی بِیُمْنِهِ رُزِقَ الْوَری، وَبِوُجُودِهِ ثَبَتَتِ الْأَرْضُ وَالسَّمَاءُ، نامُوسُ الدَّهْرِ وَوَلِیُّ الْعَصْرِ، الْحُجَّهُ بْنُ الْحَسَنِ الْمَهْدیُ أَرْواحُنا وَأَرْواحُ الْعالَمِینَ لَهُ الْفِداءُ.(1)
اَللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَسَهِّلْ مَخْرَجَهُ، وَکَثِّرْ أَعْوانَهُ، وَاجْعَلْنا مِنْ أَنْصارِهِ وَشَرِّفْنا بِالْفَوْزِ بِلِقائِهِ، إِنَّکَ مُجِیبُ الدُّعاءِ.
1- . «سپاس خدایی راست که او را می خوانم پس جوابم می دهد، گرچه وقتی از من قرض می خواهد بخل می ورزم و سپاس خدایی را که او را می خوانم و جز او را نمی خوانم و اگر غیر او را بخوانم جوابم نمی دهد؛ رحمت و درود بر امین وحی او و آخرین پیامبرش ابوالقاسم محمد و خاندان پاکش باد؛ به ویژه آنکه به میمنت و مبارکی او، خلق روزی می خورند و آسمان و زمین، با وجود او پابرجا هستند، ناموس روزگار و صاحب عصر و زمان، حجت بن الحسن المهدی‘ جان ما و جان همه اهل عالم فدای او باد. خدایا فرج او را نزدیک گردان و شرایط ظهور آن حضرت را فراهم فرما و یاران او را زیاد کن و ما را از یاران آن حضرت قرار بده و شرافت رسیدن به خدمت آن حضرت را بر ما عطا کن، به درستی که تو اجابت کننده دعایی».