این است که کسی گمراه گردد و خدا یا غیرخدا بر او به گمراهی حکم کند. در بسیاری از آیات محتمل است که مراد از اضلال، همین حکم به ضلال و گمراهی باشد.
دین
به معانی متعدد؛ مانند جزا، پاداش و طاعت گفته می شود، چنان که بر مجموع تعالیم اعتقادی و اخلاقی و عملی که از سوی خدا به وسیله پیغمبر به مردم ابلاغ می شود، «دین» می گویند؛ بلکه گاه بر مطلق این گونه تعالیم - اگرچه از جانب خدا نباشد - دین اطلاق می شود.
در قرآن مجید، دین در این معانی آمده است:
به معنای پاداش و جزا؛
به معنای مالک روز جزا؛ در سوره فاتحهالکتاب می فرماید:
)مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ(؛(1)
به معنای طاعت؛ در آیه پنجم سوره بیّنه می فرماید:
)وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ(؛(2)
«امر نشده اند مگر اینکه خداوند را عبادت کنند درحالی که طاعت برای او خالص کنند».
1- . حمد، 3. «(خداوندی که) مالک روز جزاست».
2- . بیّنه، 5.