صحیفه رضویه صفحه 140

بر تو باد به نماز جعفر بن ابی طالب؛ زیرا در آن، فضل و فضیلت فراوانی است.

... و هر وقت از شب یا روز که خواستی در صورتی که وقت نماز واجب نباشدمی توانی نماز جعفر را بخوانی و اگر خواستی آن را از نوافل حساب کن و اگر عجله داشتی آن را بدون تسبیح بخوان سپس تسبیحات آن را انجام بده.

هرگاه خواستی آن را بجا آوری نماز را با یک تکبیر شروع کن، سپس در رکعت اوّل بعد از «حمد»، سوره «عادیات»، در رکعت دوّم «إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْض»(1)،در رکعت سوّم «إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّه»، و در رکعت چهارم «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَد» رابخوان و اگر خواستی در تمام رکعات بعد از سوره «حمد» می توانی «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَد» را بخوانی.

و هر گاه تسبیح را در رکوع یا سجده و یا در حال قیام فراموش کردی، هر وقت به یادت آمد آن را انجام بده.

و کیفیّت آن چنین است:

بعد از قرائت «حمد» و سوره، پانزده مرتبه بگویی: «سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِِ وَلاإِلهَ إِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ أَکْبَرُ»، و در رکوع ده مرتبه و پس از سر برداشتن از رکوع ده مرتبه، و در سجده اوّل ده مرتبه و بین دو سجده ده مرتبه و در سجده دوّم ده مرتبه و بعد از سر برداشتن از سجده دوّم ده مرتبه تسبیحات را بگو که مجموع آن هفتاد و پنج مرتبه می شود.

سپس برخیز و رکعت دوّم را مانند رکعت اوّل انجام بده و بعد از آن، تشهّد وسلام نماز را بخوان و پس از آن، دو رکعت دیگر را مانند دو رکعت اوّل بجای آور.(2)

بنابراین، تعداد تسبیحات اربعه در چهار رکعت، سیصد مرتبه می شود.